Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

Πορεία προς τον ουρανό


Μάθε να συγχωρείς

Μια συμφωνία κάνει στο ιερό Ευαγγέλιο της Κυριακής της Τυρινής ο Κύριος με όλους τους πιστούς. Εάν συγχωρούμε τους ανθρώπους για τα αμαρτήματα που μας έχουν κάνει, μας λέει, και ο ουράνιος Πατέρας μας θα συγχωρήσει και τα δικά μας αμαρτήματα. Εάν όμως δεν τους συγχωρούμε, τότε ούτε ο Πατέρας μας θα συγχωρήσει τις αμαρτίες μας.

Γιατί όμως ο Κύριος κάνει αυτήν την απαράβατη συνθήκη; Γιατί θέτει τη δική μας συγχωρητικότητα ως προϋπόθεση της δικής μας συγχωρήσεως και σωτηρίας; Γιατί αρνείται να μας βάλει στον Παράδεισο, εάν εμείς δεν συγχωρούμε όσους μας αδίκησαν;

Διότι θέλει να μας δείξει πόσο μεγάλη αρετή είναι η συγχωρητικότητα· αρετή η οποία μας εξομοιώνει με τον Θεό, ο Οποίος είναι πολυέλεος, συγχωρεί καθημερινά τα αμέτρητα αμαρτήματά μας. Ζητά λοιπόν από εμάς να Του μοιάσουμε, να κάνουμε ό,τι κάνει διαρκώς Εκείνος. Όπως Εκείνος συγχωρεί καθημερινά όλους μας και συγχώρησε επάνω στο Σταυρό του ακόμη και τους σταυρωτές του, ζητεί να ακολουθήσουμε κι εμείς το δικό του παράδειγμα. Να συγχωρούμε τα αμαρτήματα των άλλων. Όσο μεγάλα κι αν μας φαίνονται, όσο κι αν μας έχουν πικράνει. Κατανοώντας μάλιστα ότι αυτά στην πραγματικότητα είναι πολύ μικρά και ασήμαντα, αν συγκριθούν με τις τόσο πολλές δικές μας αμαρτίες προς τον Θεό.

Ο Κύριος ζητεί επιπλέον ως όρο της σωτηρίας μας τη συγχωρητικότητα, διότι χωρίς αυτήν δεν μπορούμε να ζήσουμε ούτε σ’ αυτή τη ζωή. Χωρίς συγχωρητικότητα η ζωή μας γίνεται κόλαση, αφαιρεί την ειρήνη από μέσα μας, κάνει τη ζωή μας ένα δράμα.

Τέλος ο Κύριος μας ζητεί να συγχωρούμε, διότι εάν εδώ στη γη δεν μπορούμε να συγχωρέσουμε τους αδελφούς μας, δηλαδή να τους χωρέσουμε στην καρδιά μας, τι θα κάνουμε στην άλλη ζωή; Πώς θα αντέχουμε εκεί ο ένας τον άλλον; Θα έχουμε κακία και μνησικακία και μέσα στον Παράδεισο; Αλλά τότε θα γίνει ο Παράδεισος κόλαση! Μας λέει λοιπόν ο Θεός: Εάν θέλετε να χωρέσετε στον Παράδεισο, πρέπει να χωρέσετε τους αδελφούς σας και στην καρδιά σας. Να τους συγχωρείτε και να τους αγαπάτε.

Θησαυροί άφθαρτοι
Ο Κύριος προχωρεί τώρα στο θέμα της νηστείας. Όταν νηστεύετε, λέει, μη γίνεσθε σαν τους υποκριτές σκυθρωποί και περίλυποι. Διότι αυτοί παίρνουν την έκφραση καταβεβλημένου ανθρώπου, για να φανούν στους ανθρώπους ότι νηστεύουν. Έτσι όμως δέχονται ολόκληρη την αμοιβή τους από τους επαίνους των ανθρώπων. Εσείς όμως όταν νηστεύετε, να είστε χαρούμενοι για να μην καταλαβαίνουν οι άλλοι ότι νηστεύετε. Και ο Θεός Πατέρας σας αυτό που κάνετε κρυφά, θα σας το ανταποδώσει φανερά στην άλλη ζωή. Μην επιζητείτε λοιπόν ανθρώπινους επαίνους και πρόσκαιρες αμοιβές. Μη μαζεύετε επίγειους θησαυρούς, τους οποίους ο σκόρος, η σαπίλα και η σκουριά καταστρέφουν, και κλέβουν οι κλέφτες. Μαζεύετε ουράνιους θησαυρούς, τους οποίους κανείς δεν μπορεί να καταστρέψει ή να κλέψει. Η καρδιά σας να είναι προσκολλημένη στον Θεό και στα ουράνια. Διότι εκεί που είναι ο θησαυρός σας, εκεί θα είναι και η καρδιά σας.

Εδώ λοιπόν ο Κύριος κάνει μια διάκριση ανάμεσα στους επίγειους και στους ουράνιους θησαυρούς. Σε ποιους επίγειους θησαυρούς αναφέρεται; Οι άνθρωποι τότε αποθήκευαν ως θησαυρούς διάφορα προϊόντα της γης, μεταλλικά αντικείμενα και πολυτελή ενδύματα. Τα προϊόντα της γης όμως σάπιζαν, τα μεταλλικά αντικείμενα σκούριαζαν και τα ενδύματα τα έτρωγε ο σκόρος. Και όσοι είχαν πολύτιμα αντικείμενα από χρυσό, ασήμι και χαλκό, έτρεμαν διαρκώς μην τα χάσουν από τους κλέφτες. Όσοι λοιπόν κατείχαν υλικούς θησαυρούς, είχαν καθημερινή αγωνία μήπως γίνουν θύματα ληστειών ή μήπως καταστραφούν οι θησαυροί τους. Κι αυτή ακριβώς η αγωνία τους ταλαιπωρούσε και τους εξαθλίωνε.

Μήπως όμως παθαίνουμε κάτι παρόμοιο κι εμείς, όταν έχουμε κάποια προσκόλληση στα λίγα ή πολλά υλικά αγαθά μας; Στα σπίτια μας, στα αυτοκίνητά μας, στα ρούχα μας, στα ηλεκτρικά μηχανήματά μας, στα χρήματά μας;

Αλλά ο Κύριος σήμερα μας λέει ότι όλα αυτά τα υλικά αγαθά δεν είναι ασφαλισμένα, δεν είναι μόνιμα, δεν είναι αληθινά. Δεν δίνουν ευτυχία. Αντίθετα μας υποδουλώνουν σε μία σκληρή τυραννία. Αιχμαλωτίζουν το νου μας στα μικρά και επίγεια και δεν μας αφήνουν να ποθήσουμε τα υψηλά και αιώνια.

Μην ξεγελιόμαστε λοιπόν. Μην παρασυρόμαστε από τα ασήμαντα και χάνουμε τα ανεκτίμητα, τα μόνιμα, τα αληθινά, τα αιώνια πλούτη. Κι αυτά τα πλούτη είναι οι άγιες αρετές του Χριστού, οι καρποί του Αγίου Πνεύματος: η αγάπη, η χαρά, η ειρήνη, η ανεκτικότητα, η καλοσύνη, η αγαθότητα, η πίστη, η καλοσύνη, η πραότητα, η εγκράτεια. Σ’ αυτούς τους ουράνιους θησαυρούς να στρέψουμε το νου μας, αυτούς να αγαπήσουμε, να ποθήσουμε και να κατακτήσουμε. Μ’ αυτούς τους θησαυρούς να γεμίζουμε τις αποσκευές μας για το ουράνιο ταξίδι μας. Έτσι θα γίνουμε πλούσιοι, πάμπλουτοι, αιώνια πανευτυχείς.

Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011

ΑΓΙΟΣ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ
23 Φεβρουαρίου


Ο άγιος Πολύκαρπος, Επίσκοπος Σμύρνης, ήταν μαθητής των αγίων Αποστόλων, και συγκεκριμένα του αγίου Ιωάννου του Θεολόγου και Ευαγγελιστού, γι’ αυτό και ονομάζεται αποστολικός Πατήρ της Εκκλησίας. Ήταν, κατά τον ιερό υμνογράφο, “και τρόπων μέτοχος και θρόνων διάδοχος” των αγίων Αποστόλων. Δηλαδή υπήρξε διάδοχος των Αποστόλων στο επισκοπικό αξίωμα, αλλά και μέτοχος του τρόπου της ζωής τους. Είχε τον ίδιο τρόπο ζωής με τους αγίους Αποστόλους και αυτό είναι το πιο σημαντικό.

Αυτό που πραγματικά εντυπωσιάζει τον μελετητή του βίου του, εκτός από αυτό καθεαυτό το μαρτύριό του, είναι η αληθινή αγάπη για το ποίμνιο που του εμπιστεύθηκε ο Θεός, η πνευματική του αρχοντιά, καθώς και το φιλότιμό του. Όταν του πρότειναν να αρνηθή τον Χριστό και να προσφέρη θυσία στα είδωλα, έδωσε την καταπληκτική εκείνη απάντηση που έμεινε στην ιστορία: “ογδοήκοντα και έξ έτη δουλεύω Αυτώ και ουδέν με ηδίκησε και πώς δύναμαι βλασφημήσαι τον βασιλέα μου, τον σώσαντά με;” Δηλαδή υπηρετώ τον Χριστώ ογδονταέξι χρόνια και δεν με αδίκησε ποτέ σε κάτι, έστω και στο παραμικρό, και πώς μπορώ να βλασφημήσω τον βασιλέα μου, τον σωτήρα μου;

Ο Ιερομάρτυρας Πολύκαρπος υπήρξε σε όλη του την ζωή αληθινό παιδί του Θεού· ανήκε στην κατηγορία όχι των μισθωτών ή των δούλων, αλλά των “υιών”. Η ορθόδοξη θεολογία διδάσκει ότι υπάρχουν τρεις κατηγορίες πιστών, οι δούλοι, οι μισθωτοί και οι υιοί. Δούλοι είναι εκείνοι που εφαρμόζουν το θέλημα του Θεού στην ζωή τους από φόβο μήπως πάνε στην κόλαση. Μισθωτοί, όσοι συμμορφώνονται με τις θείες εντολές, για να απολαύσουν τον παράδεισο, δηλαδή για να έχουν από τον Θεό ανταμοιβή, μισθό και παιδιά του Θεού όσοι ζουν σύμφωνα με τις εντολές Του έτσι από φιλότιμο, επειδή τον αγαπούν και αισθάνονται γι’ Αυτόν ευγνωμοσύνη και όχι για την απόλαυση του Παραδείσου ή την αποφυγή της Κολάσεως. Στο σημείο αυτό ενθυμούμαι ένα αγιορείτη Γέροντα που έλεγε “πώς ο Θεός αγαπά περισσότερο τα παιδιά του τα φιλότιμα”.

Τα βασανιστήρια δεν στάθηκαν ικανά να κάμψουν το φρόνημά του. Τον έριξαν στην φωτιά για να τον κάψουν, αλλά η φωτιά σχημάτισε, από πάνω του καμάρα, χωρίς να τον αγγίξη καθόλου και φαινόταν να ψήνεται όπως το γλυκό ψωμί, “ως άρτος ηδύς”. Μεγάλη ευλογία του Θεού είναι το ότι το λείψανο του αγίου δεν έγινε στάκτη, αλλά παρέμεινε “αδιαλώβητο”, αποπνέει την ευωδία του αγίου Πνεύματος και ευλογεί και αγιάζει τους πιστούς, δια μέσου των αιώνων.

Η Ιερά Μονή Αμπελακιώτισσας Ναυπακτίας και γενικώτερα η Ιερά Μητρόπολή μας σεμνύνεται για το δεξί χέρι του αγίου, που κατέχει εδώ και πεντακόσια τόσα χρόνια, καθώς και για τον Ιερό Ναό του Ιερομάρτυρα στην Μαμουλάδα, πολύ κοντά στην Ναύπακτο. Η Ναυπακτία, όπως ψάλλουμε σε ένα από τα Απολυτίκιά του, τον έχει “ακοίμητον φρουρόν προστάτην” και η μνήμη του (23 Φεβρουαρίου), στην Ιερά Μονή της Αμπελακιώτισσας, στην Μαμουλάδα, αλλά και στην Ναύπακτο, τελείται πανηγυρικά, με λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια.

Ο άγιος Πολύκαρπος υπήρξε φορέας και εκφραστής της Ορθόδοξης Παράδοσης, η οποία δεν στοχεύει στο μυαλό, στην μετάδοση απλώς κάποιων γνώσεων, αλλά κυρίως στο νού και την καρδιά, δηλαδή στην ανακαίνιση και μεταμόρφωση της ανθρώπινης ύπαρξης. Στην δημιουργία ήθους, πνευματικής ευαισθησίας και αυτού που λέμε φιλότιμο. Η γνωστή σε όλους μας φράση “ο ρωμηός έχει φιλότιμο” πιστεύω ότι είναι πολύ πετυχημένη, αφού με απλότητα και σαφήνεια υποδηλώνει τον τρόπο ζωής που προσφέρει η Ορθόδοξη Ρωμαίϊκη Παράδοσή μας.

Ας μιμηθούμε τον τρόπο ζωής του αγίου, δηλαδή την μέχρι θυσίας αγάπη του στον Θεό και τον άνθρωπο, την πνευματική του ευαισθησία, και το φιλότιμό του.
Πρωτ. π. Γεωργίου Παπαβαρνάβα

Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2011

Προβληματισμοί γιά τήν κάρτα τοῦ πολίτη

Πολύς καί ποικιλώνυμος ὁ θόρυβος γύρω ἀπό τήν «κάρτα τοῦ πολίτη», κλιμακώνεται καί αὐξάνει ἀπό τό περασμένο φθινόπωρο, καθώς ἀναγγέλ-θηκε ἡ πρόθεση τῆς πολιτείας νά ἐπιβληθεῖ μέχρι τό τέλος τοῦ τρέχοντος ἔτους ἡ χρήση της. Τό θέμα παρουσιάζεται ὡς κάτι τό ἀθῶο, πολύ ἀναγκαῖο καί ἐξυπηρετικό. Ἀκούγονται, ὡστόσο, καί πολλές φωνές ἀμφισβήτησης καί ἀνησυχίας, πού δέν πρέπει νά περάσουν ἀπαρατήρητες. Ὁτιδήποτε ἔχει σχέση μέ τήν κάρτα τοῦ πολίτη πρέπει νά ἐξετασθεῖ διεξοδικά, ψύχραιμα καί ὑπεύθυνα, μέ ἐπιστημονική ἀκρίβεια. Καί νά κοινοποιηθεῖ ἐπίσημα στόν λαό τό ἐπιστημονικό πόρισμα, ὥστε νά γνωρίζουμε ποῦ βαδίζουμε. Στό πόρισμα τῶν εἰδικῶν ἐπιστημόνων θά στηριχθεῖ καί ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡ ὁποία ἔχει τήν πνευματική εὐθύνη τοῦ, κατά συντριπτική πλειονοψηφία, ὀρθοδόξου χριστιανικοῦ λαοῦ τῆς χώρας μας καί ἤδη παρακολουθεῖ τό θέμα μέ ἄγρυπνο ἐνδιαφέρον. Περιμένουμε, λοιπόν, νά ἀποφανθοῦν οἱ εἰδικοί (τεχνολόγοι ἐπιστήμονες) καί νά ἀποφασίσουν οἱ ἁρμόδιοι (Ἱεραρχία). Ὡστόσο, μέ βάση τά σχετικά δημοσιεύματα καί τήν κοινή λογική, θεωρῶ σκόπιμο νά διατυπώσω ὁρισμένες σκέψεις, πού πρέπει σοβαρά νά μᾶς ἀπασχολήσουν, πρίν προβοῦμε σέ ὁποιαδήποτε σχετική ἐνέργεια.

Βεβαίως, δέν ἀντιτιθέμεθα στήν πρόοδο καί στίς ἐφαρμογές τῆς ἐπιστήμης. Ποιός θά ἀρνηθεῖ ὅτι ἐπιβάλλεται νά ἀξιοποιηθεῖ ἡ σύγχρονη τεχνολογία γιά τήν καλύτερη λειτουργία τοῦ κρατικοῦ μηχανισμοῦ καί τήν ἐξυπηρέτηση τῶν πολιτῶν; Ἐπειδή ὅμως ζοῦμε σέ χώρα δημοκρατική, οἱ πολίτες εἶναι ἐλεύθερα λογικά ὄντα καί ἔχουν κάθε δικαίωμα νά ἐνημερώνονται καί νά ἐκφράζουν τήν γνώμη τους γιά θέματα πού τούς ἀφοροῦν. Δέν ἐπιτρέπεται, δηλαδή, νά μᾶς ἐπιβληθεῖ ἡ χρήση τῆς κάρτας χωρίς νά γνωρίζουμε τί εἶναι αὐτή, πῶς θά λειτουργεῖ, ποιές συνέπειες θά ἔχει στήν ζωή μας στό παρόν καί μελλοντικά.

Καί πρῶτα-πρῶτα, πρέπει νά διαχωρίζεται ἡ κοινωνική, νομική, οἰκονομική, πολιτική καί ὅποια ἄλλη πλευρά τοῦ θέματος ἀπό τήν θεολογική καί πνευματική. Δεδομένου ὅτι βρισκόμαστε ἀκόμη στό στάδιο τοῦ σχεδιασμοῦ, πρέπει πρῶτα νά μᾶς κατατοπίσουν οἱ εἰδικοί ἐπιστήμονες. Νά μᾶς ἐκθέσουν τό περιεχόμενο καί τήν λειτουργία τῆς κάρτας τοῦ πολίτη, τό εὖρος τῆς χρήσεώς της στήν καθημερινή μας ζωή, καθώς καί τίς προοπτικές τοῦ ἠλεκτρονικοῦ συστήματος μέ τήν ἁλματώδη καί ἀπρόβλεπτη ἀναβάθμιση τῆς τεχνολογίας. Νά ἀκούσουμε τίς προθέσεις τῆς πολιτείας καί τίς συνέπειες πού θά ἔχει ἡ χρήση τῆς κάρτας σέ ἐθνικό καί εὐρωπαϊκό ἐπίπεδο, στό ἐγγύς καί στό ἀπώτερο μέλλον. Ἔτσι θά ἀποκαλυφθεῖ ἄν εἶναι ἀκίνδυνη ἤ ἐπικίνδυνη. Στήν δεύτερη περίπτωση, δέν νομίζω ὅτι θά ὑπάρξει κανείς πού θά θελήσει νά τήν δεχθεῖ, ἀνεξάρτητα ἀπό τίς θρησκευτικές του πεποιθήσεις. Καί φάνηκε ἤδη αὐτό ἀπό τήν «Δημόσια Διαβούλευση γιά τήν βέλτιστη ἀξιοποίηση τῆς Κάρτας Πολίτη», τήν ὁποία εἶχε προκηρύξει τό Ὑπουργεῖο Ἐσωτερικῶν, Ἀποκέντρωσης καί Ἠλεκτρονικῆς Διακυβέρνησης στά τέλη τοῦ περασμένου ἔτους. Ἡ ἄποψη τῶν πολιτῶν ἦταν σαφῶς ἀρνητική καί ἀπορριπτική σέ ποσοστό ἄνω τοῦ 90%.

Προξενεῖ ἐντύπωση τό γεγονός ὅτι, χωρίς νά γίνει λόγος γι᾽ αὐτή τήν ἀρνητική θέση τοῦ λαοῦ ἔναντι τῆς κάρτας τοῦ πολίτη, προκηρύχθηκε νέα διαβούλευση, ἡ ὁποία θά διεξάγεται μέχρι 30/1/2011, ὅταν τό ἄρθρο αὐτό θά ἔχει δοθεῖ ἤδη στό τυπογραφεῖο. Τώρα ὅμως ἡ διαβούλευση τιτλοφορεῖται «Δημόσια Διαβούλευση γιά τό Σχέδιο Νόμου γιά τήν Ἠλεκτρονική Διακυβέρνηση». Δέν ἀναφέρεται κἄν ὁ ὅρος «κάρτα τοῦ πολίτη». Εὔλογα γεννιέται τό ἐρώτημα ποῦ ἀποβλέπει αὐτή ἡ ἀποσιώπηση.

Μήπως στό νά «θολώσει τά νερά» καί νά παραπλανηθεῖ ὁ λαός, ὥστε νά μήν ἀντιδράσει στήν καθιέρωση τῆς κάρτας;

Τονίζονται ἐπίσης μέ ἔμφαση τά ὠφέλη πού θά φέρει ἡ χρήση τῆς κάρτας τοῦ πολίτη: Θά καταργήσει τήν γραφειοκρατία, καθώς σ’ αὐτήν θά ἐνσωματωθοῦν ὁ ΑΦΜ, ὁ ΑΜΚΑ, ὁ ἐκλογικός ἀριθμός, τό διαβατήριο, τό δίπλωμα ὁδήγησης, ἡ κάρτα διέλευσης διοδίων, ἡ κάρτα δημότη κ.ἄ. Ὅλες οἱ ὑπηρεσίες τοῦ Δημοσίου θά διασυνδέονται ἠλεκτρονικά μέ τήν κάρτα τοῦ πολίτη, ὁπότε ὁ πολίτης εὔκολα θά ἐξυπηρετεῖται παντοῦ, ἐνῶ παράλληλα θά περιορισθεῖ ἡ φοροδιαφυγή, τό ἔγκλημα καί κάθε παρανομία.

Καλά καί ὡραῖα ἀκούγονται ὅλα αὐτά. Ὡστόσο, δέν πρέπει νά ἀγνοήσουμε καί τίς ἀρνητικές ἐπιπτώσεις πού συνεπάγονται:

Καί πρῶτα-πρῶτα, ἀποτιμήθηκε ὑπεύθυνα καί ὀργανωμένα τό ὑπάρχον σύστημα συναλλαγῆς τοῦ πολίτη μέ τήν πολιτεία, ἀφοῦ στήν διάθεσή του τίθενται καί τά Κέντρα Ἐξυπηρέτησης Πολιτῶν (Κ.Ε.Π.); Τί θά προσθέσει ἡ ἠλεκτρονική κάρτα;

Ἡ χρήση τῆς κάρτας ἀποβλέπει στήν κατάργηση τοῦ νομίσματος. Αὐτό σημαίνει ὅτι ὅποιος δέν θά ἔχει κάρτα, δέν θά μπορεῖ οὔτε νά εἰσπράττει οὔτε νά πληρώνει. Θά ὑφίσταται, δηλαδή, οἰκονομικό ἀποκλεισμό, μέ ὅλα τά συνεπακόλουθα.

Ἔπειτα, ἐάν ἡ κάρτα τοῦ πολίτη πρόκειται νά ἀντικαταστήσει τήν χρησιμοποιούμενη ταυτότητα, ὁπότε θά περιέχει, ὅπως λέχθηκε, μόνο τά στοιχεῖα ταυτότητος, γιά ποιό λόγο νά γίνει ἡ ἀντικατάσταση; Ἄν πάλι περιέχονται ἐπιπλέον στοιχεῖα, ποιός ἐγγυᾶται ὅτι θά εἶναι μόνο αὐτά πού ἐξαγγέλλονται καί δέν θά «ἀποθηκεύονται» στήν κάρτα καί ἄλλα, ἐνδεχομένως εὐαίσθητα, προσωπικά στοιχεῖα (ἰατρικός φάκελος, φορολογική οἰκονομική κατάσταση, ἀγορές κτλ.), χωρίς μάλιστα νά τό γνωρίζει ὁ κάτοχος τῆς κάρτας; Μιλοῦμε, δηλαδή, γιά ὁλοκληρωτικό ἠλεκτρονικό φακέλωμα καί πλήρη ἀποϊεροποίηση τῆς προσωπικῆς ζωῆς. Καί νά σκεφθεῖ κανείς ὅτι πρόσφατα καυχηθήκαμε γιά τήν ἀπαλλαγή ἀπό τούς φακέλους κοινωνικῶν φρονημάτων, τούς ὁποίους πανηγυρικά ἔκαψε ἡ πολιτεία!

Ἐξάλλου, ἡ ἠλεκτρονική διακυβέρνηση, στήν ὁποία παραπέμπει ἡ κάρτα τοῦ πολίτη, ἀπό ποιά κυβέρνηση θά ἀσκεῖται; Σέ ποιούς κυβερνῆτες μποροῦμε νά ἐμπιστευθοῦμε, ὅταν ἡ χώρα μας τελεῖ ὑπό τόν ἔλεγχο καί τήν «κατοχή» τοῦ Διεθνοῦς Νομισματικοῦ Ταμείου (ΔΝΤ); Καί ἀφοῦ γίνεται λόγος γιά παγκόσμια ἠλεκτρονική διακυβέρνηση, ποιοί εἶναι οἱ ἡγέτες οἱ ὁποῖοι θά διαχειρίζονται τά εὐαίσθητα προσωπικά μας δεδομένα, πού θά περιέχονται στήν κάρτα; Καί ποιός μᾶς διαβεβαιώνει γιά τά πραγματικά φιλάνθρωπα καί φιλόχρηστα αἰσθήματα αὐτῶν τῶν ἡγετῶν;

Λέγεται, ἐπίσης, ὅτι γιά νά ἀσφαλίσουμε τήν κάρτα καί νά μή τήν χάνουμε, πρόκειται στό μέλλον νά ἐμφυτεύεται στό χέρι ἤ στό μέτωπο τοῦ κατόχου, πράγμα πού φαίνεται νά παραπέμπει στό Ἀπ 13,16-17. Στήν περίπτωση αὐτή καί μέ τίς δυνατότητες πού ἐξασφαλίζει ἡ ραγδαία ἐξέλιξη τῆς τεχνολογίας, θά εἶναι δυνατή ἡ ἐπίδραση στίς πεποιθήσεις, στίς προτιμήσεις, στίς συνήθειές μας, στήν ἴδια τήν προσωπικότητά μας. Μπαίνουμε, δηλαδή, σέ μία ἀφόρητη ἠλεκτρονική δικτατορία.

Καί μήπως μόνον οἱ ἁρμόδιοι κρατικοί ὑπάλληλοι θά ἔχουν πρόσβαση στήν κάρτα τοῦ πολίτη; Εἶναι γνωστός ὁ σάλος γιά τούς λεγομένους «χάκερς», διαφόρους τεχνολόγους, οἱ ὁποῖοι ἐρασιτεχνικά ἤ ἐπαγγελματικά «σπάζουν» τούς ἠλεκτρονικούς κωδικούς καί ἀποκτοῦν πρόσβαση σέ ξένα ἀρχεῖα. Ποιά ἀσφάλεια θά ἔχει ἔναντι αὐτῶν ἡ περιβόητη κάρτα; Ποιός ἐγγυᾶται ὅτι κάποιοι «χάκερς» δέν θά ἐπιχειρήσουν καί δέν θά κατορθώσουν νά «μποῦνε» στήν κάρτα, νά γνωρίσουν ἤ καί νά ἀλλοιώσουν τό περιεχόμενό της; Συνέβη ἤδη κάτι τέτοιο στήν Γερμανία καί μάλιστα μπροστά στά μάτια τῶν ἔκπληκτων τηλεθεατῶν. Γι’ αὐτό ὁ πρόεδρος τῆς ἐκεῖ μυστικῆς ἀστυνομίας κατηγόρησε τούς πολιτικούς ὅτι ἡ τεχνική μέ τήν ὁποία σχεδίασαν τίς νέες ταυτότητες εἶναι παιχνιδάκι γιά τούς «εἰδικούς», προκειμένου νά ἀντλήσουν ὅποια στοιχεῖα θέλουν καί νά τά χρησιμοποιήσουν ἀνάλογα!… Ἡ ἴδια ἡ ἀστυνομία προειδοποιεῖ τούς γερμανούς πολίτες ὅτι τό νέο δημόσιο ἔγγραφο (ταυτότητα) εὔκολα μπορεῖ νά γίνει παιχνίδι στά χέρια τῶν κακοποιῶν καί συστήνει: «Μακριά τά χέρια σας ἀπό τίς νέες ταυτότητες!»

Ἡ ἴδια ἐπιφυλακτικότητα ἐκδηλώνεται καί σέ ἄλλες χῶρες τῆς Ε.Ε., ἡ ὁποία –σημειωτέον δέν ἀπαίτησε τήν ἐπιβολή τῆς κάρτας τοῦ πολίτη. Ἡ κυβέρνηση τῆς Βρετανίας π.χ. ἀπαντώντας στήν ἀπαίτηση τῶν πολιτῶν -εἶχαν συγκεντρώσει 10.000 ὑπογραφές- ἀναγκάστηκε νά ἀναστείλει τήν ἐπιβολή τῆς ἀντίστοιχης κάρτας τοῦ πολίτη καί νά ἀποσύρει τό σχετικό νομοσχέδιο. Θά ἔπρεπε, ἐξάλλου, γιά μία δεκαετία νά ξοδέψουν 835 ἑκατομμύρια λίρες, ποσό ὑπέρογκο γιά τήν οἰκονομική κρίση τῶν ἡμερῶν μας.

Ἀλλά καί ἡ ρουμανική κυβέρνηση ἀποφάσισε νά ἀναβάλει «ἐπ' ἀόριστον» τήν εἰσαγωγή τῆς ἠλεκτρονικῆς ταυτότητας, τῆς ὁποίας ἡ ἔκδοση εἶχε σχεδιαστεῖ ἀρχικά γιά τόν Ἰανουάριο τοῦ 2003 καί μετά ἀπό συνεχεῖς ἀναβολές (2006, 2009) ἐπρόκειτο νά ἀρχίσει μέ τήν εἴσοδο στό 2011. Αἰτία τῆς νέας ἀναβολῆς οἱ περιορισμένες τεχνικές καί οἰκονομικές δυνατότητες τῆς χώρας καί ἡ ἀνάγκη γιά «πιό ἁπλουστευμένες διαδικασίες».

Πρόσφατη μελέτη τῆς Deutsche Bank (Σεπτέμβριος 2010) παρουσιάζει τήν ποσοστιαία χρήση ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων σέ ὁρισμένες χῶρες τῆς Ε.Ε. Ἄν ἐξαιρέσουμε τήν Ἐσθονία, πού ἀριθμεῖ 1.300.000 κατοίκους ἐκ τῶν ὁποίων χρησιμοποιεῖ ἠλεκτρονική ταυτότητα τό 90%, καί τήν Ἰσπανία, ὅπου τό ποσοστό φθάνει στό 40%, στίς ὑπόλοιπες χῶρες τά ποσοστά χρηστῶν εἶναι πολύ μικρότερα: Βέλγιο 30%, Σουηδία 28%, Λιθουανία καί Πορτογαλία 12%, Φινλανδία περίπου 5%, Ἰταλία 2%. Ἡ ἴδια μελέτη μᾶς πληροφορεῖ ὅτι ἡ χρήση τῆς ἠλεκτρονικῆς ταυτότητας εἶναι προαιρετική στίς περισσότερες χῶρες: Αὐστρία, Βέλγιο, Φινλανδία, Λιθουανία, Σουηδία, Ἰταλία. Γιατί, λοιπόν, στήν δική μας χώρα, τήν καταταλαιπωρημένη ἀπό τήν ἀνεύθυνη διασπάθιση καί τήν ἄγρια καταλήστευση τοῦ δημοσίου χρήματος, τήν ὥρα πού πετσοκόβονται οἱ φτωχοσυντάξεις καί ψαλιδίζονται οἱ πενιχροί μισθοί, πρέπει νά ἐπιβληθεῖ ἡ κάρτα τοῦ πολίτη; Σημειωτέον δέ ὅτι αὐτό θά στοιχίσει μερικά ἑκατομμύρια εὐρώ. Γιατί τόση σπουδή;

Καί ἕνας τελευταῖος προβληματισμός: Ἀφοῦ ἡ κάρτα τοῦ πολίτη εἶναι ἕνα ἠλεκτρονικό ἀρχεῖο βασισμένο σέ κωδικούς ἀριθμούς, θά περιέχει βεβαίως γραμμωτό κώδικα (bar code). Κάποιοι εἶπαν κι ἄλλοι τό διέψευσαν ὅτι ὡς βάση τοῦ γραμμωτοῦ κώδικα ἐπιλέχθηκε ὁ ἀριθμός 666. Εἶναι τό χξστ΄, ὁ ἀριθμός τοῦ ὀνόματος τοῦ ἀντιχρίστου, κατά τήν Ἀποκάλυψη, κεφ. 13. Παρ’ ὅλο πού ἀπό πλευρᾶς τῆς πολιτείας δόθηκε ἡ διαβεβαίωση ὅτι μέ κανέναν τρόπο δέν θά περιέχεται αὐτός ὁ ἀριθμός στήν κάρτα, ὑπάρχουν σοβαρές ὑποψίες ὅτι τελικά δέν θά τηρηθεῖ ἡ διαβεβαίωση. Ἔτσι, πολλοί χριστιανοί ἀντιδροῦν στήν χρήση τῆς κάρτας, διότι δέν θέλουν νά φέρουν τόν προκλητικό αὐτόν ἀριθμό. Δέν εἶναι τῆς ὥρας νά παρουσιάσω τίς μαρτυρίες τῶν ἑρμηνευτῶν πατέρων πού ἐξηγοῦν ὅτι ὁ ἀριθμός 666 εἶναι κοινός ἀριθμός καί σέ τίποτε δέν διαφέρει ἀπό ὅλους τούς ἄλλους. Ὡστόσο, καί μόνο πού ἐνοχλεῖ ἕναν μεγάλο ἀριθμό πολιτῶν, δέν θά ἔπρεπε νά συνδεθεῖ μέ τήν κάρτα. Δέν εἶναι δυνατόν τό ἠλεκτρονικό σύστημα νά λειτουργεῖ ἀποκλειστικά καί μόνο μέ τό 666!

Δέν ἔχει καμία σατανική δύναμη οὔτε μαγική ἐνέργεια τό 666. Δέν φέρνει γρουσουζιά οὔτε γούρι. Παρά ταῦτα, ὅταν ἡ δημοκρατική πολιτεία μας σέβεται ὡς ἀντιρρησίες συνειδήσεως τούς μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, πού ἀρνοῦνται νά πιάσουν ὅπλο καί φροντίζει νά βρίσκει γι᾽ αὐτούς ἐναλλακτικές λύσεις, γιατί νά μήν ἱκανοποιήσει καί τό αἴτημα ἐκείνων πού γιά λόγους συνειδήσεως δέν θέλουν τόν ἀριθμό αὐτό; Ἡ ἀπόταξη ἀστυνομικῶν ἀπό τίς τάξεις τῆς ΕΛ.ΑΣ, ἐπειδή αὐτοί γιά λόγους συνειδήσεως ἀρνήθηκαν νά παραλάβουν τίς νέες ἠλεκτρονικές ἀστυνομικές ταυτότητες, εἶναι τό λιγότερο ἄδικη. ῎Οφειλε προηγουμένως ἡ πολιτεία νά τούς κατατοπίσει μέ πειστικά ἐπιχειρήματα ὅτι ἡ προτεινόμενη ταυτότητα δέν περιέχει αὐτά πού φοβοῦνται, ἤ νά δώσει κάποια χρονικά περιθώρια ὥστε ἡ Ἐκκλησία μέ τούς πνευματικούς πατέρες νά διαφωτίσει τούς ἀνθρώπους καί νά μή χάσουν τήν δουλειά τους. Μήπως ἡ ἐσπευσμένη ἀπόταξη ἀποβλέπει στόν ἐκφοβισμό, προκειμένου νά καμφθεῖ κάθε ἀντίδραση;

Ἀπό ὅσα ἤδη ἀνέφερα, φαίνεται ὅτι ἡ χρήση τῆς κάρτας τοῦ πολίτη θά ἐπιφέρει τόσο σοβαρό πλῆγμα στήν προσωπική ἐλευθερία καί στήν ἴδια τήν ὑπόστασή μας ὡς ἀνθρώπων, ὥστε δέν θά ἔπρεπε νά γίνει ἀποδεκτή ἀκόμη κι ἄν εἶχε πάνω της ὄχι τό 666 ἀλλά π.χ. τόν ἀριθμό τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ (888) ἤ τήν εὐγενέστερη καί ἱερότερη παράσταση, τόν τίμιο σταυρό! Μήπως καί τά ἐνεργούμενα σκοτεινῶν δυνάμεων (μάγισσες κτλ.) δέν κάνουν τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ γιά νά ἐξαπατοῦν τούς ἀνυποψίαστους; Πολύ περισσότερο, ἐννοεῖται, ἀπορρίπτεται ἡ χρήση τῆς ἐν λόγῳ κάρτας, ἄν ἀποδειχθεῖ ὅτι κρύβει κάτι τό ὁποῖο ὑπονομεύει τήν πίστη μας καί προσβάλλει τήν χριστιανική μας ἰδιότητα. Πρός τό παρόν εἶναι βέβαιο ὅτι ἀπειλεῖ καί προσβάλλει τήν προσωπική μας ζωή καί τήν ἀνθρώπινη ὑπόστασή μας. Αὐτό μᾶς κρατᾶ σέ ἀγωνία καί προσευχόμαστε ὁ Κύριος νά δώσει τόν φωτισμό του, ὥστε νά μήν ἐπαναπαυόμαστε οὔτε νά ἀποπροσανατολιζόμαστε. Μέ ἐγρήγορση καί ἑτοιμότητα νά διασφαλίσουμε τήν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου. Εἶναι τό μέγα ἀγαθό πού φύτευσε στήν ὕπαρξή μας ὁ Θεός, κατοχύρωσε μέ τήν σταυρική του θυσία ὁ Ἰησοῦς Χριστός καί διατηρεῖ διά μέσου τῶν αἰώνων ἡ Ἐκκλησία του.


Στέργιος Ν. Σάκκος

Πηγή: Ορθόδοξος Χριστιανική Αδελφότητα "Απολύτρωσις".  

Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2011

Αγιος Παρθένιος Επίσκοπος Λαμψάκου (προστάτης των καρκινοπαθών ) γιορτάζει τις 7 Φεβρουαρίου


Ο Όσιος Παρθένιος καταγόταν από κάποια κωμόπολη της Βιθυνίας και έζησε κατά τους χρόνους του Μεγάλου Κωνσταντίνου (324-337 μ.Χ.). Ήταν υιός του διακόνου της Εκκλησίας Μελιτοπόλεως Χριστοφόρου, από τον οποίο διδάχθηκε την Ορθόδοξη Πίστη.

Ο Αγιος από την παιδική του ηλικία προέκοπτε στην αρετή και την ευσέβεια. Ο τρόπος με τον οποίο ο Κύριος αλίευσε τους Αποστόλους, που ήταν ψαράδες, τον έκανε να αγαπήσει την αλιεία. Και όταν έριχνε τα δίχτυα στην Απολλωνιάδα λίμνη ή τα ανέσυρε γεμάτα ψάρια, αισθανόταν ότι εργαζόταν σε ένα από τα πλοιάρια του Αποστόλου Πέτρου ή του Ιωάννου.

Τα χρήματα που εισέπραττε από την πώληση των ψαριών δεν τα κρατούσε για τον εαυτό του αλλά τα μοίραζε στου πτωχούς από αγάπη προς αυτούς. Γι' αυτό και όταν τον ευχαριστούσαν εκείνος έλεγε: «Διατί με ευχαριστείτε; Δεν έχω καμία τέτοια αξίωση. Μήπως είμαστε ξένοι; Εμείς είμαστε αδελφοί. Τι δε απλούστερο και φυσικότερο από το να βοηθά αδελφός τους αδελφούς;».

Για την ενάρετη αυτού παρουσία ο Επίσκοπος Μελιτοπόλεως Φίλιππος (η Φιλητός) τον χειροτόνησε Πρεσβύτερο. Αργότερα ο Επίσκοπος Κυζίκου Αχίλλιος (ή Ασχόλιος) τον χειροτόνησε Επίσκοπο Λαμψάκου.

Η αρετή και η ευσέβεια που έκρυβε στην ψυχή του ήταν τόσο πολύ μεγάλη, ώστε ο Θεός τον προίκισε με το χάρισμα της θαυματουργίας, για να μπορεί να εκδιώκει τους δαίμονες από τους ανθρώπους και να θεραπεύει κάθε είδους ασθένεια. Γι' αυτό προσφεύγουν σε αυτόν ιδιαίτερα οι πάσχοντες από την επάρατη νόσο του καρκίνου. Ο Άγιος ήταν ο πράος, ο υπομονετικός, ο φιλόξενος, ο μακρόθυμος, ο άγγελος της ομόνοιας, ο ενθαρρύνων τους μετανοούντες, ο πρόθυμος για το ποίμνιό του.

Ο Όσιος Παρθένιος κοιμήθηκε με ειρήνη. Τμήμα της τιμίας κάρας αυτού φυλάσσεται στην ιερά μονή Μακρυμάλλη, της ιεράς Μητροπόλεως Χαλκίδος

Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2011

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Τήν Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2011, στίς 6.30μ.μ.

στήν αἴθουσα τῆς "Ἀπολυτρώσεως"

(Πέλοπος 7, Θεσ/νίκη, κοντά στόν Ναό τοῦ Ἁγίου Δημητρίου)

θά μιλήσει ὁ ὁμότιμος καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ.

 
κ. Στέργιος Σάκκος


μέ θέμα: ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΦΩΤΙΟΥ





4 Φεβρουαρίου: ἅγ. Ἰσίδωρος ὁ Πηλουσιώτης

Τήν καθολική χρησιμότητα τῶν λόγων τῆς ἁγίας Γραφῆς καί τήν ἄμεση χρηστικότητα καί ὠφέλειά τους γιά κάθε περίπτωση προβάλλει μέ τρόπο πειστικό ἡ ὁσιακή μορφή τοῦ ἁγίου ᾿Ισιδώρου τοῦ Πηλουσιώτη (4 Φεβρουαρίου). Στό πρόσωπο τοῦ ἁγίου συναρμόζονται θαυμαστά τό ἀπόκοσμο τοῦ ἐρημίτη καί ἡ προσήνεια τοῦ κοινωνικοῦ ἐργάτη· ἡ εὐρυμάθεια τοῦ ἐπιστήμονα καί ἡ ἁπλότητα τοῦ ἁγίου· ἡ αὐστηρότητα τοῦ ἀσκητῆ καί ἡ τρυφερότητα τοῦ πνευματικοῦ πατέρα. Καί ὅλα αὐτά ἐμπνέονται καί τροφοδοτοῦνται ἀπό τήν ἁγία Γραφή κι ἀκτινοβολοῦν ὄχι μόνο στό ἱστορικό Πηλούσιο τῆς ἀνατολικῆς Αἰγύπτου ὅπου ἔζησε (360-440 μ.Χ.), ἀλλά σέ ὅλο τόν κόσμο.

Μένει δέ ἀμείωτη κι ἀθάμπωτη ἡ ἀκτινοβολία αὐτή μές στούς αἰῶνες, ἀποτυπωμένη στίς χιλιάδες τῶν ἐπιστολῶν πού ἔγραψε ὁ ἅγιος. Καταλαμβάνουν τόν 78ο τόμο τῆς Πατρολογίας τοῦ Μigne κι εἶναι εὐτύχημα ὅτι στίς μέρες μας κυκλοφοροῦν μεταφρασμένες στή νεοελληνική, καί ἔτσι γίνονται προσιτές σέ ὅλους. ᾿Εκτός ἀπό τά ἄλλα σπάνια χαρίσματά τους οἱ ἐπιστολές αὐτές ἔχουν καί τοῦτο τό μοναδικό· Χειραγωγοῦν τούς παραλῆπτες στή βίωση καί ἐφαρμογή τῶν εὐαγγελικῶν ἀληθειῶν. ᾿Εφαρμόζουν τήν ἁγία Γραφή στά ἐνδιαφέροντα καί τίς ἀπορίες τοῦ φιλομαθοῦς μελετητῆ, στά ἐρωτήματα τοῦ θεολόγου, στίς δογματικές καί διοικητικές ἀπορίες τοῦ ἐπισκόπου, στόν καταρτισμό τοῦ κληρικοῦ, στά ζητήματα τοῦ πολιτικοῦ ἄρχοντα -ὁ αὐτοκράτορας Θεοδόσιος Β´ καί πολλοί κρατικοί λειτουργοί εἶναι παραλῆπτες ἐπιστολῶν-, στά ποικίλα προβλήματα τοῦ ἀγωνιζόμενου χριστιανοῦ.

Κάτοχος τῆς σοφίας τοῦ κόσμου ἀλλά καί τῆς ἁγιοπατερικῆς γραμματείας ὁ ἅγιος ᾿Ισίδωρος σκύβει μέ περίσκεψη στή ζωοδότρα πηγή τῆς ἁγίας Γραφῆς, γιά νά ἀντλήσει ἀπό ἐκεῖ ἀπαντήσεις γιά ὅλα τά θέματα· ἑρμηνευτικά, δογματικά, ἀπολογητικά, πνευματικά, ἠθικά, κοινωνικά. Μέ τά μαθήματα τῆς ἁγίας Γραφῆς διδάσκει καί καθοδηγεῖ πλήθη ἀνθρώπων, πού προέρχονται ἀπό ποικίλα κοινωνικά στρώματα καί μορφωτικά ἐπίπεδα. Μέ τίς δικές της ἀλήθειες συμβουλεύει τόν πολιτικό ἄρχοντα, ἐπαινεῖ τόν δίκαιο, ἐλέγχει τόν παραβάτη, συζητᾶ μέ τόν φιλόλογο, διδάσκει τόν ἐπίσκοπο, στηρίζει τόν ἱερέα, ἐνισχύει τόν διάκονο, ἀπαντᾶ στόν μοναχό, νουθετεῖ τόν ἀναγνώστη, ἐνθαρρύνει τόν πνευματικό ἀγωνιστή, χειραγωγεῖ τόν ἁπλό χριστιανό.

Αὐτό εἶναι τό μήνυμα πού ἀπευθύνει ὁ ἅγιος σέ ὅλους ἐκείνους πού τάχθηκαν νά παιδαγωγοῦν καί νά καλλιεργοῦν τό λαό τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί στόν κάθε χριστιανό, ἀφοῦ ὁ καθένας ὀφείλει πρῶτα ἀπ᾿ ὅλα νά εἶναι δάσκαλος τοῦ ἑαυτοῦ του. ῾Ο λόγος τοῦ Θεοῦ, πού μᾶς προσφέρεται πλουσιοπάροχα μέ τήν αὐθεντική ἑρμηνεία τῆς ἁγίας μας ᾿Εκκλησίας, εἶναι ὁδηγός ζωῆς. Χύνει ἐλπίδα καί φῶς στά ἀδιέξοδα κι ἀνοίγει ὁρίζοντες ἐκεῖ πού ἡ ἀνθρώπινη σκέψη σταματᾶ ἀνίκανη καί ἡ ἀνθρώπινη σοφία σιωπᾶ νικημένη. Εἶναι ὁδηγός γιά τήν τέλεια ζωή πού ποθοῦμε. ᾿Απαιτεῖ ὅμως τό ἐνδιαφέρον τῆς προσεκτικῆς μελέτης, τήν ἐμπιστοσύνη στή διδαχή του καί τή φιλότιμη προσπάθεια γιά τήν ἐφαρμογή του.


Στ. Σάκκος

Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου 2011

Η εορτή της Υπαπαντής, είναι η παραδοσιακή γιορτή κάθε μητέρας. Χρόνια πολλά σε όλες τις μητέρες!



Χρόνια πολλά σ' όλες τις μητέρες, στις μητέρες που σαν λαμπάδες αναμμένες, λιώνουν κυριολεκτικά, προκειμένου να μεγαλώσουν και να διαπαιδαγωγήσουν τα παιδιά τους σε αυτές τις δύσκολες εποχές.

Παράδειγμά τους και σκέπη τους ας είναι η μεγάλη μάννα, η Παναγιά μας.

Υπαπαντή θά πεί προϋπάντηση, (από τό ρήμα υπαπαντών, υπ>ό + απαντώ) καί έχει σχέση μέ δυό περιστατικά, πού βρίσκουν τήν εκπλήρωσή τους τήν μέρα αυτή. Τό πρώτο ήταν η νομική υποχρέωση. Κάθε Εβραίος πατέρας είχε τήν υποχρέωση από τόν Μωσαϊκό Νόμο νά προβεί στόν εξαγιασμό καί αφιέρωση τού πρωτοτόκου αρσενικού του παιδιού. Από τό βιβλίο τής Εξόδου (13, 1, 12-13) πληροφορούμαστε, ότι ο Θεός, μετά τήν θανάτωση τών πρωτοτόκων παιδιών τών Αιγυπτίων, διέταξε τούς Εβραίους νά αφιερώνουν σ' Αυτόν, "πάν άρσεν διανοίγον μήτραν".

Αλλά καί όταν στήθηκε η Σκηνή τού Μαρτυρίου καί ανέλαβαν τήν ιερατική υπηρεσία της οι Λευίτες (Αριθμ. 3, 11), πάλι ο Θεός δίνει εντολή, ώστε νά διατηρηθεί ζωντανή στήν κάθε εβραϊκή καρδιά η έννοια τού δικαιώματός Του πάνω στά πρωτότοκα αγόρια νά εξαγοράζονται (Αριθμ. 18, 15-16) αντί πέντε σίκλων (σίκλος, μονάδα βάρους) από χρυσό ή άργυρο, καί αντιστοιχούσε σέ βάρος 14,5 γραμμάρια.

Ο Νόμος ακόμη όριζε, ότι η γυναίκα πού γεννούσε αρσενικό παιδί ήταν γιά επτά μέρες, μέχρι τήν περιτομή αυστηρά ακάθαρτη, καί παρέμενε ακόμη ακάθαρτη, (όχι αυστηρά) γιά άλλες τριάντα τρείς ημέρες. Στό διάστημα αυτό δέν έπρεπε νά πλησιάσει κάτι πού ήταν ιερό, αλλά ούτε καί τής ήταν επιτρεπτό νά μπεί στό χώρο τού Ναού.

Μετά τήν τεσσαρακοστή μέρα έπρεπε νά προσέλθει στό Ναό καί νά προσφέρει "αμνόν ενιαύσιον άμωμον εις ολοκαύτωμα καί νεοσσόν περιστεράς ή τρυγόνα περί αμαρτίας επί τήν θύραν τής Σκηνής τού Μαρτυρίου πρός τόν ιερέα" (Λευιτ. 12, 7-8). Ο ιερέας μέσα από τήν πράξη τής ιερουργίας προέβαινε σέ εξιλεωτική θυσία γιά τόν καθαρισμό της καί τήν αφιέρωση τού παιδιού της στό Θεό.

Αυτή τήν νομική υποχρέωση έπρεπε νά εκπληρώσει καί η Παναγία, πού μέ τή συνοδεία τού Ιωσήφ, έρχεται στά Ιεροσόλυμα κρατώντας στήν αγκαλιά τό Βρέφος της καί μαζί τούς νεοσσούς γιά τήν θυσία τού καθαρισμού. Τό γεγονός αυτό τό αναφέρει ο ευαγγελιστής Λουκάς (2, 22-25).

Ο ίδιος ευαγγελιστής παράλληλα διασώζει καί ένα άλλο περιστατικό σχετικό μέ τόν δίκαιο Συμεών, πού κατά τήν στιγμή τής εισόδου στόν περίβολο τού Ναού "προϋπάντησε" τήν Παναγία καί τό Βρέφος. Στό Συμεών είχε αποκαλυφθεί από τό 'γιο Πνεύμα, ότι δέν θά πέθαινε μέχρι νά δούν τά μάτια τόν σαρκωθέντα Θεό. "Ήν αυτώ κεχρηματισμένον υπό τού Πνεύματος τού Αγίου μή ιδείν θάνατον πρίν ή ίδη τόν Χριστόν Κυρίου" (Λουκ. 2. 26).

Η παράδοση αναφέρει σχετικά μέ τό γεγονός αυτό, ότι ο δίκαιος Συμεών αρκετά χρόνια πρίν από τήν γέννηση τού Χριστού, επιστρέφοντας στά Ιεροσόλυμα μαζί μέ άλλους νομοδιδασκάλους από κάποια αποστολή έκαναν συζήτηση πάνω σέ κάποια προφητικά κείμενα.

Μεταξύ αυτών συζητήθηκε καί αυτό, πού αναφέρεται στόν Ησαία: "Ιδού η Παρθένος εν γαστρί έξει καί τέξεται Υιόν, καί καλέσεις τό όνομα αυτού Εμμανουήλ" (7, 14). Ο Συμεών, άν καί άνθρωπος μέ πολλή ευλάβεια δυσπίστησε, καί πρόβαλλε αντιρρήσεις γιά τό αδύνατο τής γεννήσεως ανθρώπου μέ παρθενογένεση.

Λέγεται ότι ενώ γίνονταν αυτή η κουβέντα, δέχθηκε από κάποιο αόρατο χέρι ένα ηχηρό ράπισμα, ενώ παράλληλα ακούστηκε μιά φωνή, πού τού έλεγε: "Καί θά δούν τά μάτια σου καί θά αγγίξουν τά χέρια τόν Χριστόν Κυρίου". Παρ' όλα αυτά η δυσπιστία δέν τόν αποχωρίστηκε καί εξακολουθούσε νά έχει τούς ενδοιασμούς του.

Καί ενώ περνούσαν τό ποτάμι πού βρίσκονταν, λέγεται, ότι έβγαλε από τό χέρι του τό δακτυλίδι καί πέταξε στό νερό τού ποταμού καί είπε: "αν αυτό τό δακτυλίδι ξαναβρεθεί στά χέρια μου, τότε πράγματι θά μπορέσουν όλα αυτά νά γίνουν πραγματικότητα".

Η πορεία τής επιστροφής στά Ιεροσόλυμα συνεχίζονταν οπότε καί έφθασαν σέ κάποιο πανδοχείο ζητώντας φαγητό καί διαμονή. Ο πανδοχέας τούς πρόσφερε φαγητό από ψάρια. Καί ενώ έτρωγαν τά ψάρια, σ' εκείνο τού Συμεών βρέθηκε μέ τρόπο θαυμαστό τό δακτυλίδι, πού πρίν είχε πετάξει στά νερά τού ποταμού.

Ο Συμεών γεμάτος θαυμασμό, δοξολόγησε τό Θεό γιά τό θαυμαστό σημάδι πού τού φανέρωσε, καί πεπεισμένος πιά στήν εκπλήρωση τής προφητείας τού Ησαία επιστρέφει στά Ιεροσόλυμα μέ τήν απόφαση τής παραμονής, γιά τό υπόλοιπο τής ζωής του, στόν ιερό χώρο τού Ναού αναμένοντας νά δούν τά μάτια του τήν εκπλήρωση τής προφητείας.

Στήν ηλικία τών εκατό δέκα χρόνων αξιώθηκε νά κρατήσει στήν γηραλέα του αγκαλιά τό Βρέφος Ιησού καί να ζητήσει μετά τήν "απόλυσή" του από τήν ζωή. Είναι αξιοσημείωτα τά όσα είπε δεχόμενος στήν αγκαλιά του τό Βρέφος: "νύν απολύεις τόν δούλον σου, Δέσποτα, κατά τό ρήμα σου εν ειρήνη, ότι είδον οι οφθαλμοί μου τό σωτήριόν σου, ό ητοίμασας κατά πρόσωπον πάντων τών λαών, φώς εις αποκάλυψιν εθνών καί δόξαν λαού σου Ισραήλ".


Ο Ευαγγελιστής ακόμη διασώζει καί μιά προφητική αποστροφή πρός τήν Παναγία Μητέρα Του, "ιδού ούτος κείται εις πτώσιν καί ανάστασιν πολλών εν τώ Ισραήλ καί εις σημείον αντιλεγόμενον, καί σού δέ αυτής τήν ψυχήν διελεύσεται ρομφαία, όπως άν αποκαλυφθώσιν εκ πολλών καρδιών διαλογισμοί" (Λου. 2, 32-35).

Ο δίκαιος Συμεών αξιώθηκε καί νά δεί καί νά βαστάσει τόν σαρκωθέντα Θεό. Αξιώθηκε μ' ένα τρόπο θαυμαστό νά προσεγγίσει τό μεγάλο μυστήριο τού Αιωνίου, πού μπήκε στήν διαδικασία τού χρόνου. Νά πιάσει τόν Αχώρητο, πού χώρεσε στήν παρθενική μήτρα, στήν γέρικη αγκαλιά του.

Ο Συμεών δυσπίστησε στήν προφητεία, άν δηλαδή, μπορεί ένα τέτοιο παράτολμο σχέδιο, αυτό τής σαρκώσεως τού Ασάρκου, νά πραγματοποιηθεί. Καί όμως, "όπου βούλεται Θεός, νικάται φύσεως τάξις" ο Λόγος τού Θεού κινείται από άκρα αγαθότητα καί αυτο-περιορίζεται στά όρια τής κτιστότητός μας, χαρίζοντας τήν δυνατότητα υπέρβασης τών συνεπειών τής εκπτώσεως στήν παρά φύση ζωή, στήν επάνοδο στήν κατά φύση, αλλά καί τήν υπέρ φύση ζωή μας.

Στήν προσπάθεια αυτή, σταυρική πορεία, πού πρέπει νά αναλάβει ο κάθε αδελφός τού Χριστού γίνεται ο Ίδιος "υπογραμμός καί τύπος".

ΠΗΓΗ: ΨΗΓΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ