Σάββατο 28 Ιουνίου 2014

Οι πρωτοκορυφαίοι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος


Ο Πέτρος καταγόταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας και ήταν γιος του Ιωνά, αδελφός του Αποστόλου Ανδρέα του Πρωτόκλητου. Ο Πέτρος και ο Ανδρέας ήταν ψαράδες στη λίμνη Γεννησαρέτ. Είχε νυμφευθεί στην Καπερναούμ, όπου έμενε οικογενειακά μαζί με την πεθερά του. Όπως μας πληροφορεί το Ευαγγέλιο, όταν ο Ιησούς έφθασε στη λίμνη της Γεννησαρέτ συνάντησε τούς δύο αδελφούς Πέτρο και Ανδρέα οι οποίοι έριχναν τα δίχτυα τους. Αμέσως μετά την κλήση τους, άφησαν τα δίχτυα και τις οικογένειές τους και τον ακολούθησαν.

Ψαράς στο επάγγελμα, ήταν τύπος αυθόρμητος, ορμητικός, και τη ζωή του κοντά στο Χριστό τη μαθαίνουμε από τα τέσσερα Ευαγγέλια, ενώ την αποστολική του δράση, από τις πράξεις των Αποστόλων.

Έγραψε και δύο Καθολικές Επιστολές, μέσα στις οποίες να τι προτρέπει τους χριστιανούς: «Νηψατε, γρηγορησατε· ο αντιδικος υμων διαβολος ως λεων ωρυομενος περιπατει ζητων τινα καταπιη» (Α΄ Πέτρου, ε΄ 8). Δηλαδή εγκρατευθείτε, γίνετε άγρυπνοι και προσεκτικοί. Διότι ο αντίπαλος και κατήγορός σας ο διάβολος, σαν λιοντάρι που βρυχάται, περιπατεί με μανία και ζητάει ποιον να τραβήξει μακριά από την πίστη και να τον καταπιεί.




Μετά την Ανάληψη του Κυρίου, ο Πέτρος, δίδαξε το Ευαγγέλιο στην Ιουδαία, στην Αντιόχεια, στον Πόντο, στην Γαλατία, στην Καππαδοκία, στην Ασία και τη Βιθυνία. Κατά την παράδοση (που σημαίνει ότι δεν είναι απόλυτα ιστορικά διασταυρωμένο) έφτασε μέχρι την Ρώμη, όπου επί Νέρωνος (54-68μ.Χ.) υπέστη μαρτυρικό θάνατο, αφού τον σταύρωσαν χιαστί, με το κεφάλι προς τα κάτω.



Ο δε Παύλος γεννήθηκε στην Ταρσό της Κιλικίας και στην αρχή ήταν σκληρός διώκτης του Χριστιανισμού. Όταν κάποτε μετέβαινε στη Δαμασκό για να διώξει και εκεί χριστιανούς, έγινε θαύμα στο οποίο φανερώθηκε ο Χριστός, ο οποίος τον πρόσταξε να πάει στον Ανανία ο οποίος τον κατήχησε και τον βάπτισε. Έτσι, έγινε ο μεγαλύτερος κήρυκας του Ευαγγελίου, θυσιάζοντας μάλιστα και την ζωή του γι' αυτό.

Ονομάστηκε ο πρώτος μετά τον Ένα και Απόστολος των Εθνών, λόγω των τεσσάρων μεγάλων αποστολικών περιοδειών του. Είναι ο ιδρυτής της Εκκλησίας της Ελλάδος. Συνέγραψε 14 επιστολές προς τις Εκκλησίες τις οποίες εκείνος ίδρυσε. Τη ζωή του με τις περιπέτειές του θα τα δει κανείς, αν μελετήσει τις Πράξεις των Αποστόλων, αλλά και τις 14 Επιστολές του στην Καινή Διαθήκη.

Ο Απόστολος Παύλος θέλει κάθε χριστιανός, όπως και ο ίδιος, να αισθάνεται και να λέει: «ζω δε ουκετι εγω, ζη δε εν εμοι Χριστός» (Προς Γαλάτας β΄ 20). Δηλαδή, δε ζω πλέον εγώ, ο παλαιός άνθρωπος, αλλά ζει μέσα μου ο Χριστός. Και ακόμα, «τα πάντα και εν πασι Χριστός» (Προς Κολασσαείς γ΄ 11). Να διευθύνει, δηλαδή, όλες τις εκδηλώσεςι τις ανθρώπινης ζωής μας ο Χριστός.

Ο Απόστολος Παύλος υπέστη μαρτυρικό θάνατο (χωρίς να είναι απόλυτα ιστορικά διασταυρωμένο) δι' αποκεφαλισμού στη Ρώμη.

Απολυτίκιο
«Οι των Αποστόλων πρωτοθρονοι, και της οικουμενης διδασκαλοι, τω Δεσποτη των ολων πρεσβευσατε, ειρηνην την οικουμενην δωρησασθαι, και ταις ψυχες ημων το μεγα ελεος»


http://orthodox-world.pblogs.gr
πηγή:http://www.xfe.gr

You might also like:

Σάββατο 21 Ιουνίου 2014

ΦΩΣ ΧΡΙΣΤΟΥ...ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

Η ΛΑΜΠΑΔΑ ΕΙΤΕ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ,ΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ ΕΙΤΕ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ,ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ ΝΑ ΔΙΝΕΙ ΦΛΟΓΑ.
ΚΑΙ ΑΥΤΗ Η ΦΛΟΓΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΦΩΤΙΖΕΙ ΚΑΙ ΘΕΡΜΑΙΝΕΙ ΣΕ ΟΠΟΙΟ ΣΤΑΔΙΟ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ.
ΦΤΑΝΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΦΛΟΓΑ.

Δεν εχει σημασια τι ηλικια εχουμε,σε τι κατασταση βρισκομαστε,ποιος ειναι ο τοπος που ζουμε αρκει να χαριζουμε φως χριστου στους υπολοιπους αδερφους μας.
Ποσο ομορφο ειναι να βλεπεις ...
μικρα παιδια να μιλανε για τον Χριστο,ποσο ομορφο ειναι να τα βλεπεις να ...προσκυνουν ευλαβικα τις εικονες στην Εκκλησια και να κανουν σωστα τον σταυρο τους?
Με τι χαρα μεταλαμβανουν το Ολοζωντανο σωμα και αιμα του Σωτηρα Χριστου μας?
Ειναι στιγμες συγκινησης οταν βλεπουμε τετοιες εικονες μπροστα μας.
Αθωες ψυχουλες,απονηρευτες.
Και απο την αλλη πλευρα βλεπουμε ανθρωπους σε μεγαλες ηλικιες να βλασφημουν το Παναγιο ονομα του Χριστου μας,της Παναγιας μας, των Αγιων μας.
Ατομα που φοβουνται να μιλησουν για Χριστο,ατομα που αποφευγουν να Εκκλησιαζονται και να συμμετεχουν στο Σωμα της Εκκλησιας.
Οχι η Ορθοδοξια δεν ειναι για τους ηλικιωμενους που λετε ειναι στα τελευταια τους και αυτοι εχουν αναγκη απο Εκκλησιες.
Η Εκκλησια ειναι η ζωη μας,πρεπει να συμμετεχουμε σε ολα τα μυστηρια της,να ειμαστε ενεργοι Ορθοδοξοι Χριστιανοι και οχι νεκροι Χριστιανοι.
Δεν ξερουμε αν ζουμε τις επομενες ωρες,πως θα παμε μπροστα στον Χριστο?
Τι δικαιολογιες θα του πουμε?

Πρεπει να ειμαστε παραδειγματα στην κοινωνια,να λαμπουμε απο φως Χριστου.
Σαν τις λαμπαδες να δινουμε την φλογα της Πιστεως μας.
Να λιωνουμε απο πιστη για τον Λυτρωτη μας.
Την Πιστη που θα την κραταμε δυνατη μεχρι το τελος της ζωης μας,οποιο τελος και αν ειναι αυτο.
Ειτε επωδυνο ειτε ανωδυνο.

ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΜΑΣ ΛΟΙΠΟΝ.
ΚΑΙ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ ΘΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΤΟ ΤΙΜΙΟ.
ΝΑΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΩΤΗΡΑ ΜΑΣ.
ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΧΩΡΟΥΜΕ.

ΚΥΡΙΕ ΔΩΣΕ ΜΑΣ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ!!!

Δευτέρα 16 Ιουνίου 2014

Ειρηνική Διαμαρτυρία για τις εκδηλώσεις Ομοφυλοφιλικής "Υπερηφανείας" (GAY PRIDE)


ΣΥΝΑΞΕΙΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ
ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ 
ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΚΗΣ "ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΣ" (GAY PRIDE)


Α΄ ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΜΕ ΣΧΕΤΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ
ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΑΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΟΥ 
ΤΕΤΑΡΤΗ 18 ΙΟΥΝΙΟΥ ΩΡΕΣ 21:00 - 01:00


Β΄ΑΝΟΙΚΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΟΝ ΠΡΟΑΥΛΙΟ ΧΩΡΟ
ΤΟΥ Ι. ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 20 ΙΟΥΝΙΟΥ ΩΡΑ 20:00






Δευτέρα 9 Ιουνίου 2014

Πάνω ἀπό τά γήϊνα
 Ἄν πεῖς στόν ἄνθρωπο τῆς ἐποχῆς μας ὅτι ἡ Ἀνάληψη τοῦ Χριστοῦ ἔχει ἕνα πολύ προσωπικό μήνυμα γι’ αὐτόν, τό λιγότερο, θά σέ κοιτάξει μέ δυσπιστία. Στέκεται τόσο ἀπρόσιτη ἡ Ἀνάληψη πάνω στό θεολογικό της βάθρο, καί πῶς μπορεῖ νά ἀνταποκριθεῖ στίς ἀνησυχίες τῶν καιρῶν μας; Κι ὅμως, πέρα ἀπό τό θεολογικό της νόημα ἤ μᾶλλον μέσα ἀπ’ αὐτό, ἐκπέμπει ἕνα πολύ ἐπίκαιρο κοινωνικό καί ἀνθρώπινο μήνυμα. Μόνο πού γιά νά τό πιάσουμε, δέν θά ξεκινήσουμε ἀπό τήν κορυφή της πρός τήν ἐποχή μας, διότι οἱ περισσότεροι δέν θά μπορέσουν οὔτε τήν ἀφετηρία νά βροῦν οὔτε στήν πορεία νά ἐνταχθοῦν. Θά ξεκινήσουμε ἀπό τήν ἐποχή μας, πού εἶναι εὔκολο νά τήν παρακολουθήσουμε ὅλοι, ἀφοῦ εἶναι ἡ ἴδια ἡ ζωή μας, ὁ ἑαυτός μας, γιά νά φθάσουμε στήν κορυφή. Μ’ αὐτόν τόν τρόπο δέν ὑπάρχει κίνδυνος νά λαθέψουμε, φθάνει νά εἴμαστε τίμιοι καί εἰλικρινεῖς στίς ἀναζητήσεις μας, ἀπροκατάληπτοι στίς ἐκτιμήσεις μας.
 Καθώς καταντήσαμε τήν ζωή μας πολύ πεζή, πολύ στενή, πολύ πληκτική γιά τούς πόθους τῆς ψυχῆς μας, ὀρθώνεται τραγική ἡ ὁρμή καί ἡ λαχτάρα μας νά ξεφύγουμε ἀπό τά ὅρια πού μᾶς συγκλείνουν καί μᾶς συνθλίβουν. Παγκόσμια καί καθολική ἐκδηλώνεται σέ ὅλους τούς καιρούς, καί ἰδιαίτερα στόν δικό μας, μία τάση φυγῆς, θά ἔλεγα. Δέν ἐννοῶ τήν τραγική ἀλλά, δυστυχῶς, ὄχι σπάνια φυγή πού παρέχουν οἱ παραισθησιογόνες οὐσίες· ὑπόσχονται τήν ἐλευθερία τοῦ παραδείσου, ἀλλά παγιδεύουν τούς χρῆστες στά ὀλέθρια δεσμά τῆς κόλασης. Μιλῶ γιά τήν τόσο γνωστή σέ ὅλους μας ἀνάγκη νά βγοῦμε ἔξω ἀπό τό σπίτι μας, τό κατάστημά μας, τήν πόλη μας, πρός τό βουνό, τήν θάλασσα, τόν καθαρό ἀέρα. Ἀπό τότε πού ὁ μῦθος τοῦ Δαιδάλου καί τοῦ Ἰκάρου ἔγινε πραγματικότητα, ὁ ἄνθρωπος ρίχθηκε στό μεθύσι τῶν αἰθέρων, πού τοῦ δίνει τήν ψευδαίσθηση τῆς ἀποδέσμευσης ἀπό ὅ,τι βαρύ τοῦ πλακώνει τό στῆθος. Μέ τό ἀερόστατο, τό ἑλικόπτερο, τό ἀεροπλάνο, τό διαστημόπλοιο, κερδίζει τήν ἐντύπωση ὅτι ξεφεύγει ἀπό τά χαμηλά καί χαμαίζηλα καί πετᾶ ἐλεύθερα στά ψηλά καί οὐράνια. Σήμερα μάλιστα γίνεται ἀκόμη πιό ἔντονη ἡ ψευδαίσθηση τῆς ἐλευθερίας, χάρη στίς δυνατότητες πού ἐξασφαλίζει ὁ ἠλεκτρονικός ὑπολογιστής, μέ τήν περιήγηση στό διαδίκτυο ἤ ἀκόμη μέ τήν «ἐμπειρία» τῆς εἰκονικῆς πραγματικότητος. Πόσο ὅμως ἀπατᾶται ὁ σημερινός ἄνθρωπος!
 Ὄχι ὅτι δέν εἶναι ἀληθινό ἐπίτευγμα νά νικᾶς τούς νόμους τῆς βαρύτητος καί νά ἐξερευνᾶς τούς γαλαξίες. Ὄχι ὅτι δέν εἶναι θαυμαστό καί ὑπέροχο νά σπαθίζεις σάν πουλί τούς οὐρανούς ἤ νά κατακτᾶς τόν κυβερνοχῶρο μέ ἕνα κλίκ στό «ποντίκι» τοῦ ὑπολογιστῆ σου. Σπουδαῖο καί μεγάλο προνόμιο μᾶς χάρισε ἡ ἐπιστήμη καί ἡ τεχνολογία. Ἀλλά τόσο φτωχό καί μικρό μπρός στήν ἐσωτερική ἐπιθυμία τοῦ ἀνθρώπου νά ξεκολλήσει ἀπό τά γήινα καί νά εἰσδύσει στό ἄπειρο καί στό αἰώνιο ἑνός ἄλλου κόσμου! Ὅσο ψηλά κι ἄν πετάει, στήν οὐσία τίποτε τό ἀλλιώτικο δέν ἀπολαμβάνει, ἐφόσον κουβαλάει μέσα του τόν ἴδιο ἀνικανοποίητο ἑαυτό του. Ἐφόσον ἐδῶ κάτω στήν γῆ δέν ἀποσπᾶται ἀπό τήν φθορά, καί πάνω στήν σελήνη ἀκόμη θά μεταφέρει τόν φόβο καί τόν θάνατο. Ἔτσι, ὁ ἀστροναύτης τῶν ἡμερῶν μας, ἐνῶ διατρέχει τό ἀπέραντο σύμπαν, νιώθει νά ἀσφυκτιᾶ ἐσωτερικά, σάν νά εἶναι κλεισμένος στόν μπαλαοῦρο, στό πιό βαθύ καί ἀποπνικτικό μέρος τοῦ πλοίου. Ἀπό αὐτήν τήν ἄποψη μποροῦμε νά ποῦμε, τηρουμένων τῶν ἀναλογιῶν, ὅτι ἡ ἀνάβαση τοῦ ἀνθρώπου στούς αἰθέρες δέν διαφέρει ἀπό τήν ἀνάβασή του πάνω στήν στέγη μιᾶς καλύβας ἤ στήν κορυφή ἑνός δένδρου ἤ ἀκόμη πάνω στό βουνό.
 Ἀπογοητευμένος καί τσακισμένος μένει ὁ ἐξερευνητής ἄνθρωπος τοῦ αἰώνα μας, πού δέν βρίσκει διέξοδο στήν ψυχική του ἀνάγκη κι ἐπιθυμία. Ἀναλαμβάνουν ὅμως οἱ ἀπατεῶνες τῆς ἐπιστήμης καί οἱ σαλτιμπάγκοι τῆς κουλτούρας νά ἱκανοποιήσουν τήν μάζα, νά θρέψουν τήν φαντασία της καί νά χορτάσουν τήν ἀνησυχία της μέ σκύβαλα καί νοσηρότητες. Ἔτσι ἐπινόησαν τά U.F.O. καί ζήτησαν νά ἀπομυθοποιήσουν τήν ἱστορία μέ μύθους! Πλούτισαν οἱ ἐπιτήδειοι κατεβάζοντας ἐξωγήινους στήν γῆ, ἐξευτελίζοντας τήν ἀνθρώπινη λογική, ἀλλά καί ἱεροσυλώντας τούς εὐγενεῖς ἀνθρώπινους πόθους.
Κι ὅμως! Ἀνάμεσα στήν ἐπιστήμη, πού δεσμεύεται ἀπό τήν φυσική διάσταση καί συχνότητα, καί στό γελοῖο παραμύθι τῶν U.F.O., πού στηρίζεται στό ψέμα καί τήν ἀπάτη, ἀνάμεσα στόν θανατηφόρο «παράδεισο» τῶν ναρκωτικῶν καί στήν κατευθυνόμενη πληροφόρηση τῶν ἠλεκτρονικῶν, στέκεται ἕνα γεγονός ἱστορικό, ἀληθινό, γεμάτο νόημα, χάρη καί ζωή· ἡ Ἀνάληψη τοῦ Χριστοῦ! Τό ἀπορρίπτουν οἱ ἄθεοι, τό χλευάζουν οἱ ἄπιστοι, λυσσομανᾶ κυριολεκτικά ἐναντίον του ὁ ἀφηνιασμένος ἀπό τά πάθη κόσμος. Ἐντούτοις, τόσοι αἰῶνες, τόσοι ἐχθροί, τόσες προσβολές οὔτε τό μείωσαν οὔτε τό ἀντικατέστησαν μέ σαχλά ὑποκατάστατα. Μένει λαμπρό καί ζωντανό, τόσο ἀληθινό ὅσο ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ, ὅσο ἡ Σταύρωση καί ἡ Ἀνάσταση, ὅσο ἡ Πεντηκοστή καί ἡ Ἐκκλησία πού ζῆ καί ἀναπνέει μέχρι σήμερα. Εἶναι ἕνα γεγονός πού δέν μπορεῖ νά τό γκρεμίσει ἡ ἄρνηση, διότι τό κτίζει ἡ ἱστορία, τό κατοχυρώνει ἡ προφητεία, τό στηρίζει ἡ ἐμπειρία τῶν πιστῶν. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός μέ τό ἀναστημένο του σῶμα, νικώντας τόν θάνατο, τόν χῶρο καί τόν χρόνο, δοξασμένος καί ἔνδοξος ἀναλήφθηκε, εἰσῆλθε στήν διάσταση τοῦ πνεύματος καί θρόνιασε τήν ἀνθρώπινη φύση στά δεξιά τοῦ Πατέρα! Τί περισσότερο νά ζητήσει ἡ καρδιά μας ἡ διψασμένη γιά Θεό; 
Στέργιου Ν. Σάκκου, Ἡ Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου, σελ. 11-15

 
  

Κυριακή 8 Ιουνίου 2014

Εκοιμηθη ο Προηγουμενος της Ι.Μ. Γρηγοριου Γεωργιος Καψανης




Εκοιμήθη σύμφωνα με πληροφορίες της Romfea.gr o προηγούμενος της Ι.Μ. Γρηγορίου του Αγίου Όρους Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης.
Σήμερα το απόγευμα Κυριακή 8 Ιουνίου θα τελεστεί η εξόδιος Ακολουθία στο Μετόχιο της Μονής Γρηγορίου στην Σταυρούπολη Θεσσαλονίκης ώρα 17.00.
Να σημειωθεί ότι ο μακαριστός Γέροντας Γεώργιος Καψάνης τον τελευταίο καιρό ταλαιπωρούταν απο διάφορες ασθένειες, κάτι που τον ανάγκασε να παραιτηθεί και απο τα καθήκοντα του Ηγουμένου. 

Σάββατο 7 Ιουνίου 2014

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Γενικά
Η Εκκλησία είναι το ζωντανό και πραγματικό σώμα του Χριστού, με κεφαλή τον ίδιο το Χριστό. Είναι η κοινωνία των πιστών. Είναι οι τελώνες και οι άγιοι,οι φαρισαίοι και οι μάρτυρες, οι πόρνες και οι όσιοι, οι ευσεβείς και οι αδιάφοροι. Όλοι αποτελούμε μέλη της Εκκλησίας του Χριστού, όχι επειδή συνεισφέρουμε οικονομικά, αλλά επειδή με το Βάπτισμά μας είμαστε γραμμένοι στα βιβλία του Ουρανού.
Ο Απόστολος Παύλος είναι ο πρώτος που παρομοίασε την Εκκλησία με το ανθρώπινο σώμα που έχει μέλη. Στην Εκκλησία υπάρχει ένα πλήθος διαφορετικών ανθρώπων που γίνεται σώμα, και στο οποίο ο καθένας διατηρεί τη διαφορετικότητά του.
Και όπως σε ένα σώμα, το αίμα κυκλοφορεί παντού και ενώνει τα μέλη, με τον ίδιο τρόπο τα μέλη της Εκκλησίας τα κρατά σε σύνδεση αγάπης το Άγιο Πνεύμα. Τό Αγιον Πνεύμα είναι το αίμα της Εκκλησίας, το οποίο δίδει ζωή και κατευθύνει την Εκκλησία.
Η Εκκλησία δεν είναι θρησκευτικό σωματείο που εξυπηρετεί ανάγκες και προσφέρει θρησκευτικές υπηρεσίες για να έχει πελατεία. Ούτε είναι ένας οργανισμός που ζη με τη φιγούρα και την τυπολατρεία. Η Εκκλησία είναι κοινωνία και ζωντανή σχέση προσώπων. Παράλληλα όμως είναι και μια κοινωνία αμαρτωλών και συγχυσμένων ανθρώπων που ζητούν θεραπεία και έλεος στό θεραπευτήριο αυτό .
Η Εκκλησία υπάρχει για να φανερώνει την αλήθεια του Θεού. Οταν, δηλαδή, οι άνθρωποι μετά το τέλος του κόσμου και της ιστορίας αποτελέσουν τη Βασιλεία του Θεού και ζήσουν την πληρότητα της αγάπης . Η Εκκλησία υπάρχει για να φανερώνει
αυτό που θα έρθει. Μία μικρογραφία της Εκκλησίας είναι η ενοριακή κοινότης. Κάθε ενορία είναι η μοριακή υπόσταση της Εκκλησίας. Είναι το σώμα του Χριστού. Είναι η τοπική Εκκλησία
που έχει κέντρο το Ναό. Ο Ναός είναι ο χώρος όπου φανερώνεται η ένωση ουρανού και γης. «Εν τω Ναώ εστώτες της δόξης Σου, εν Ουρανώ εστάναι νομίζομεν». Η Εκκλησία, αλλά και η ενορία ως μικρογραφία της Εκκλησίας, συγκροτείται γύρω απο τη Θεία
Ευχαριστία, που είναι η φανέρωση των εσχάτων στο παρόν. Δυστυχώς, όπως αναφέρει καί ο καθηγητής τής Θεολογικής Σχολής τού Πανεπιστημίου Αθηνών π. Γεώργιος Μεταλληνός, «οι σχέσεις αρκετών ανθρώπων μέ τήν Ενορία, αλλά και η ίδια η δομή της Ενορίας λειτουργεί μέσα σέ θρησκευτικά πλαίσια.Ο Χριστιανισμός κατανοείται σάν θρησκεία καί τά μυστήρια σάν «μαγικά μέσα.» Με άλλα λόγια,όταν η Εκκλησία δέν λειτουργεί σάν ζωντανό σώμα, τότε ο πιστός περισσότερο θρησκεύει από φόβο ή ανάγκη, παρά πιστεύει. Εάν επίσης η Εκκλησία - Ενορία προσφέρει υπηρεσίες και εξυπηρετεί κάποιες ανάγκες, αυτό γίνεται από τις γραφειοκρατικές δομές και ανάγκες της σημερινής κοινωνίας.
Διάκονος και «υπηρέτης» της Εκκλησίας – Ενορίας είναι ο κληρικός. Ο κληρικός δεν είναι υπάλληλος κανενός. Δεν ειναι φορέας κοσμικής εξουσίας, αλλά διακονίας. Οι αληθινοί κληρικοί δεν «βασιλεύουν», αλλά διακονούν. Δεν κάνουν πολιτική, αλλά καθοδηγούν τους πιστούς. Διότι ο Χριστός δεν ήρθε να κυριαρχήσει, αλλά να διακονήσει και αυτό συνιστά το ήθος της Ιερωσύνης. Ο πραγματικά ενάρετος κληρικός είναι αυτός που δεν κρύβει απο τους ανθρώπους το Χριστό με την προβολή της δικής του «αρετής και πνευματικότητς».
Η τιμή και η «δόξα» της ιερατείας μας δεν πρέπει να οφείλεται στο πλήθος των δραστηριοτήτων και κατορθωμάτων ή της εξυπνάδας μας, αλλά στον πλούτο της ποικίλης Χάρης του Χριστού, η οποία μας δίδεται περισσώς. Ο κάθε ιερέας δεν έχει δικό του έργο και δεν υπερασπίζεται δικά του κατορθώματα. Όλα είναι χαρίσματα του Θεού που η ταπείνωση και η οικονομία Του χορηγεί στη διακονία μας. Η Ιερωσύνη λοιπόν δεν είναι ανθρώπινα κατορθώματα που θα γραφούν στους δέλτες της ιστορίας, αλλά θεία παθήματα για τη Βίβλο των Ουρανών.
Η πνευματική μας άσκηση και αυτοκριτική πρέπει να είναι συχνή, ώστε να μπορούμε να διακρίνουμε το πραγματικό θέλημα του Θεού. Ο κληρικός πρέπει να βρίσκεται σε πνευματική ετοιμότητα, ώστε να προφυλάσσει τον εαυτό του από τους πειρασμούς του ναρκισσισμού και της αυτολατρείας. Οι πειρασμοί αυτοί γίνονται πιο επικίνδυνοι όταν ο κληρικός νομίζει ότι έχει κάποια ιδιαίτερα χαρίσματα.
Έχουμε, λοιπόν, αρκετή πορεία να κάνουμε στο δρόμο τού Θεού. Και ο δρόμος αυτός «ειναι καθημερινός σταυρός, επειδή κανείς δεν ανέβηκε στον ουρανό ανέτως», όπως λέγει ο Άγ. Ισαάκ ο Σύρος.
 
Αγαπητοί μου,
Η Εκκλησία στη σημερινή εποχή είναι κτιριακά ανεπτυγμένη, αλλά πνευματικά αδυνατισμένη. Έχουμε αρκετούς Ναούς που είναι πραγματικά στολίδια.
Εχουμε όμως χριστιανούς που είναι αναστημένα θαύματα; Χριστιανούς, όχι μόνο του Ναού, αλλά χριστιανούς του Χριστού.
Από το σπόρο ξεπετάγεται η ζωή, όχι από τά κλαριά και τα φύλλα. Ο Χριστιανισμός είναι σπερματική δύναμη και σοφία. Είναι η γνώση, η αγάπη, η ανθρωπιά και η διακονία «υπέρ της του κόσμου ζωής».
 
Αρχιμ. Κων/νος Σιαράπης
Ιεροκήρυξ του Οικουμενικού Θρόνου