Κυριακή 19 Ιουνίου 2011

 
Λόγια αγάπης 
Γερόντισσα Γαβριηλία

Από το βιβλίο της μοναχής Γαβριηλίας Γερόντισσα Γαβριηλία: Η Ασκητική της Αγάπης
 
1. Κάθε τόπος μπορεί να γίνει τόπος Ανάστασης. Φτάνει να ζείς την Ταπείνωση τού Χριστού.
 
2. Να κοιμάσαι. Φτάνει να είσαι σέ εγρήγορση.
 
3. Υπάρχουν άνθρωποι που αγρυπνούν για μερικούς, και υπάρχουν άνθρωποι που αγρυπνούν για όλους.
 
4. Όχι μιά γνώση που μαθαίνεις, αλλά μιά γνώση που παθαίνεις. Αυτή είναι η Ορθόδοξη Πνευματικότητα.
 
5. Μη θέλεις τα πολλά, τα παραδίπλα σου, ή τα πέρα μακρυά. Αντίθετα φρόντισε αυτό το λίγο που έχεις να το Αγιάσεις.
 
6. Μία είναι η Μόρφωση: το να μάθουμε πώς  να αγαπάμε τον  Θεό.
 
7. Δεν υπάρχει τίποτε πιο φθηνό  από το χρήμα.
 
8. Καλύτερα η Κόλαση εδώ, παρά στον Άλλο Κόσμο.
 
9. Δεν είναι αυτό που λέμε, αλλά αυτό που ζούμε. Δεν είναι αυτό που κάνουμε, αλλά αυτό που είμαστε.
 
10.  Φόρεσα το Ράσο, και δέν μιλώ πια αν δεν με ρωτήσουν. Το Ράσο μιλά.
 
11.  Άν έχεις αγάπη για όλο τόν κόσμο, όλος ο κόσμος είναι όμορφος.
 
12.  Κάποιος είπε ότι Χριστιανός είναι αυτός που εξαγνίζει την αγάπη και αγιάζει την εργασία .
 
15. Ο σκοπός είναι ακόμα κι όταν στο κεφάλι έχουμε τόν... Παράσιτο, στην καρδιά μας να έχουμε τόν Παράκλητο.
 
16.  Γινόμαστε το αντικατόπτρισμα του Ουρανού με το Γενηθήτω το Θέλημά Σου ως εν Ουρανώ και επί της Γης.
 
17. Όποιος αγαπά δεν το νοιώθει. Όπως δέν νοιώθει ότι αναπνέει.
 
18. Όταν είναι ανοιχτές οι πόρτες του Ουρανού, είναι ανοιχτές και στη Γη.
 
19. Όταν δεν περισπάται ο νους στα κοσμικά και είναι ενωμένος με τον Θεό, τότε και η καλημέρα που θα πούμε, είναι σαν να δίνει ευλογία.
 
20. Το όχι και κάθε άρνηση καταστρέφει την ενέργειά μας.
 
21. Δεν πρέπει να υπάρχουμε μπροστά στο κατ' εικόνα και ομοίωσιν του Άλλου.
 
22. Στη ζωή μας, στην αρχή έχουμε ανάγκη από την παρουσία κάποιου άλλου προσώπου αγαπητού ή φιλικού. Όσο προχωρούμε, ο Ένας, ο Θεός, μάς γεμίζει με την Αγάπη και την Χαρά Του τόσο ώστε Κανένας να μην χρειάζεται πιά. Όλα αυτά τα κάνει στην αρχή η ψυχή γιατί ακόμα δεν ξέρει Ποιον αγαπά και θαρρεί πως είναι εκείνος ο άνθρωπος...
 
23. Ο Θεός πολλές φορές δεν θέλει την πράξη, αλλά την διάθεση. Του αρκεί να σε δει πρόθυμο να κάνεις την Εντολή Του.
 
24. Ο Ιησούς Χριστός έδωσε την χρυσή τομή: και μόνος και μαζί με τους άλλους.
 
25. Ο Θεός όταν μας έκανε, μάς έδωσε την Ζωή και μας εμφύσησε το Πνεύμα Του. Αυτό το Πνεύμα είναι η Αγάπη. Όταν μάς εγκαταλείψει η αγάπη, τότε γινόμαστε πτώματα. Είμαστε νεκροί πιά.
 
26. Ο Χριστιανός πρέπει να σέβεται το Μυστήριο της Υπάρξεως στον Καθένα και στο Κάθε τι. 
 
27.  Για να φτάσεις στο δεν υπάρχω, αγαπάς, αγαπάς, αγαπάς κι έτσι ταυτίζεσαι απόλυτα με τόν Άλλο, τον εκάστοτε Άλλο, και τότε στο τέλος της ημέρας αναρωτιέσαι: Θέλω τίποτε; Όχι. Επιθυμώ τίποτε; Όχι. Μου λείπει τίποτε; Όχι... Αυτό είναι!
 
28. Ο πνευματικά προχωρημένος άνθρωπος είναι αυτός που έφτασε να μην έχει «υπόσταση» και που έχει κατανοήσει βαθύτατα ότι ό,τι του συμβαίνει είναι είτε Θέλημα του Θεού, είτε Παραχώρηση του Θεού.
 
29. Μόνο όταν σταματήσει ο άνθρωπος τα διαβάσματα τα εκτός Ευαγγελίου, αρχίζει η πραγματική εσωτερική του πρόοδος. Τότε μόνο, ενωμένος με τόν Θεό διά της Ευχής, μπορεί να ακούσει το Θείο Θέλημα.
 
30. Να μην θέλεις ποτέ τίποτε, παρά μόνο το Θέλημά Του και να δέχεσαι με αγάπη τα κακά που σού έρχονται.
 
31. Μη συσχετίσεις ποτέ τον άνθρωπο με τον κακό τρόπο που σου φέρεται. Νά βλέπεις μέσα στην καρδιά του τον Χριστό.
 
32. Ποτέ να μην λές «γιατί  περνώ αυτό»; Ή όταν βλέπεις τόν άλλο με τη γάγγραινα, τον καρκίνο ή την τύφλωση, να μην λές «γιατί το περνά αυτό»; Αλλά να παρακαλείς τον Θεό να σου χαρίσει το όραμα της άλλης όχθης... Τότε θα βλέπεις όπως οι Άγγελοι τα  γινόμενα εδώ όπως πραγματικά είναι: ΟΛΑ στο σχέδιο τού Θεού. ΟΛΑ.
 
33. Κάποιος σοφός είπε. Άν είναι να ζεις για τον εαυτό σου, καλύτερα να μην γεννιέσαι.
 
36. Η Αχίλλειος πτέρνα των ανθρώπων βρίσκεται στις πολλές κουβέντες και στις συζητήσεις.
 
37. Το να είσαι ταπεινός ισοδυναμεί με το να μη θέλεις ποτέ να έχεις τύψεις συνειδήσεως.
 
38. Όταν  έχεις λογισμό κατάκρισης, να παρακαλάς τόν Θεό να σού τον πάρει εκείνη την ώρα για να μπορέσεις να αγαπήσεις αυτό το πρόσωπο όπως το αγαπά Εκείνος. Τότε, ο Θεός θα σε βοηθήσει και θα δεις τα  δικά σου παραπτώματα. Άν ο Χριστός  ήταν ορατός, θα μπορούσες να έχεις κατάκριση;
 
39. Άν κάποιος δεν σου αρέσει, σκέψου ότι στο πρόσωπό του βλέπεις τον Χριστό. Τότε,  δεν  θα τολμήσεις  ούτε να  σκεφτείς να πεις λόγο κατάκρισης.
 
40. Πρέπει να αγαπάμε τους ανθρώπους και να τους  αγκαλιάζουμε όπως μας τους φέρνει ο Θεός. Έτσι ορίζει ο Ίδιος ο Κύριος και η Ορθόδοξη Παράδοση.
 
41. Κανένας δεν πρέπει να γίνεται δούλος ανθρώπου. Είμαστε δούλοι μονάχα του Θεού. Ηγοράσθητε γαρ τιμής, λέει ο Απόστολος. H δουλοπρέπεια δεν πρέπει να υπάρχει. 
 
42. Αυτά που λέμε μένουν στην Αιωνιότητα.
 
43. Μόνο όταν τελειοποιηθείς στην Αγάπη μπορείς να φτάσεις στην Απάθεια.
 
44. Αντιξοότητες έχουν μόνον όσοι δεν κάνουν κάτι με πραγματική αγάπη.
 
45. Η κρίση είναι φυσικό να έρχεται στον άνθρωπο. Η κατάκριση και η επίκριση, γίνονται από κακία. Η Διάκριση είναι δώρο Θεού και πρέπει να προσευχόμαστε για να την δεχτούμε. Είναι απαραίτητη για την προστασία μας και την πρόοδο μας.
 
46. Η ζωή της Εκκλησίας βρίσκεται πέρα από κάθε ηθική πειθαρχία ή θρησκευτικά καθήκοντα. Είναι υπέρβαση της Ηθικότητας στην Πνευματικότητα.
 
47. Ο αναποφάσιστος άνθρωπος δεν συμμετέχει στην ζωή.
 
48. Ο Θεός, όταν πρέπει, στέλνει κάποιον κοντά μας. Όλοι είμαστε συνοδοιπόροι.
 
49. Η γλώσσα του Θεού είναι η σιωπή.
 
50. Όποιος ζει στο Παρελθόν, είναι σαν τον πεθαμένο. Όποιος ζει στο Μέλλον με την φαντασία του, είναι αφελής, γιατί το Μέλλον είναι μόνον του Θεού. Η Χαρά του Χριστού βρίσκεται μόνο στο Παρόν. Στο  Αιώνιο Παρόν του Θεού.
 
51. Προορισμός μας είναι να λατρεύουμε τον Θεό και ν' αγαπάμε τους συνανθρώπους μας.
 
52. Η ευτυχία και η γαλήνη είναι στην εκτέλεση των Εντολών Του.
 
53. Η σπουδαιότερη Φιλανθρωπία είναι να μιλάς καλά για τους ανθρώπους.
πηγή:http://www.myriobiblos.gr
 

Παρασκευή 10 Ιουνίου 2011

Πρακτικες πνευματικες συμβουλες


Ό,τι κι αν μας συμβούλευε ο γέροντας Μακάριος, πάντοτε τοποθετούσε την ταπείνωση στην πρώτη γραμμή των συμβουλών του. Από αυτήν την αρετή παρήγαγε όλες τις επόμενες αρετές που συναποτελούν το ήθος του αληθινού Χριστιανού. Αυτή είναι η ουσία των μαθημάτων, που ο γ. Μακάριος δίδαξε σε όλους, όσοι διψούσαν για τις εντολές και την καθοδήγησή του:
  • να εξετάζεις τη συνείδησή σου,
  • να πολεμάς συνεχώς με τα πάθη σου,
  • να καθαρίζεις την ψυχή σου από τις αμαρτίες,
  • να αγαπάς το Θεό εν απλότητι καρδίας,
  • να πιστεύεις σ’ αυτόν χωρίς υπολογισμούς,
  • να έχεις ακατάπαυστα ενώπιόν σου το απεριόριστο έλεός του, και με όλη τη δύναμη της ψυχής σου να Τον δοξάζεις και να Τον ευλογείς σε όλες τις δυσάρεστες περιστάσεις της ζωής,
  • να αναζητάς τη δική σου ενοχή, και να συγχωρείς κάθε παράπτωμα του διπλανού σου εναντίον σου, ούτως ώστε να αποσπάσεις το έλεος του Θεού για τις δικές σου αμαρτίες,
  • να προσπαθείς να θεμελιώσεις μέσα σου την αγάπη για το διπλανό σου,
  • να περισώζεις την ειρήνη και την ηρεμία στην οικογένεια και τους γνωστούς σου,
  • να θυμάσαι πιο συχνά τις εντολές του Θεού και να προσπαθείς να τις εκπληρώσεις, καθώς επίσης και τους κανόνες της Εκκλησίας,
  • όσο είναι δυνατόν, να πηγαίνεις για εξομολόγηση και να μετέχεις των Θείων Μυστηρίων αρκετές φορές το χρόνο,
  • να τηρείς και τις τέσσερις περιόδους νηστείας, καθώς και τις Τετάρτες και τις Παρασκευές,
  • να παρακολουθείς τις ακολουθίες και τη Θεία Λειτουργία σε κάθε εορτή,
  • να λες πρωινές και βραδινές προσευχές και ακόμη μερικούς ψαλμούς κάθε μέρα, και, αν το επιτρέπει ο χρόνος, να διαβάζεις ένα κεφάλαιο από τα Ευαγγέλια και τις Επιστολές των Αποστόλων,
  • να προσεύχεσαι κάθε πρωί και βράδυ για την ανάπαυση των κεκοιμημένων και τη σωτηρίου των ζωντανών (…)
Αν, για οποιεσδήποτε συνθήκες, δεν μπορείς να εκπληρώσει αυτά τα καθήκοντα, τότε να επιτιμήσεις τον εαυτό σου ώστε να μετανοήσεις ειλικρινά, και να πάρεις σταθερή απόφαση να μην αποτύχεις ξανά στο μέλλον. Προσευχήσου ακόμη για εκείνους για τους οποίους έχεις κάποια κακή επιθυμία, γιατί αυτός είναι ο σιγουρότερος τρόπος για την εν χριστώ συμφιλίωση.
Από τις “Αναμνήσεις ενός Πνευματικού Υιού” του βιβλίου “Γέρων Μακάριος της Όπτινα

Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011

ΤΟ ΘΑΥΜΑ, ΔΥΝΑΜΗ ΠΙΣΤΕΩΣ

Η χριστιανική πίστη περιέχει μέσα της δύναμη θεϊκή και φανερώνεται σε κάθε περίσταση της ζωής των χριστιανών, ανάλογα με το μέτρο της πίστεώς τους. Και γίνονται θαύματα που προκαλούν δέος και έκπληξη γιατί είναι σημεία της παρουσίας του Θεού. Όλα τα θαύματα του Κυρίου που αναφέρονται στο ιερό Ευαγγέλιο ήταν ζωντανή απόδειξη της θεότητας και της δύναμής Του. Με αποκορύφωμα το θαύμα της Αναστάσεώς Του, που σφράγισε το μεγαλείο της θείας και ανθρώπινης φύσης Του.

Το χάρισμα της θαυματουργίας ο Χριστός δεν το κράτησε μόνο για τον εαυτό Του. Το δώρισε στους μαθητές και αποστόλους Του για να βεβαιώνεται, να γίνεται πιο πιστευτό το κήρυγμα του Ευαγγελίου στον κόσμο. «Ο Κύριος συνεργούσε μαζί τους και επιβεβαίωνε το κήρυγμά τους με τα θαύματα που το συνόδευαν», αναφέρει ο ευαγγελιστής Μάρκος.

Οι άνθρωποι θέλουμε θαύματα για να πιστέψουμε. Και ο Κύριος κάνει συγκατάβαση σ' αυτή την αδυναμία μας, αν και το σημαντικότερο είναι η σωτηρία μας, η μετά του Θεού κοινωνία μας, η ένωσή μας με τον Θεό. Όταν ο Χριστός έδωσε στους μαθητές του την εξουσία να διώχνουν δαιμόνια, τους επισήμανε: «Μη χαίρεστε όμως γι αυτό, ότι υποτάσσονται σε σας τα πονηρά πνεύματα. Μάλλον να χαίρεστε που τα ονόματά σας έχουν γραφτεί στον ουρανό».

Ωστόσο, ο Κύριος έδωσε την δύναμη και την εξουσία στους Αποστόλους και τους διαδόχους τους να θαυματουργούν, ώστε να ριζώνει πιο βαθιά η πίστη στην καρδιά των ανθρώπων. Και μάλιστα τους είχε υποσχεθεί ότι θα κάνουν περισσότερα θαύματα και από Αυτόν τον ίδιο για χάρη της διάδοσης του Ευαγγελίου του Θεού.

Απόδειξη είναι και το θαύμα της αναστάσεως της Ταβιθά από τον απ. Πέτρο, όπως αναφέρει το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα. Η Ταβιθά, στα ελληνικά Δορκάς, ήταν πιστή χριστιανή της Ιόππης και πολύ αγαπητή ανάμεσα στα μέλη της τοπικής Εκκλησίας για τις πολλές αγαθοεργίες και ελεημοσύνες της. Όμως συνέβη να αρρωστήσει και να πεθάνει. Αυτό συγκλόνισε τους πιστούς της Ιόππης, γιατί έφυγε από ανάμεσά τους ένας άγγελος αγάπης, φιλανθρωπίας και καλοσύνης. Δεν χωρούσε στο μυαλό των χηρών που είχε βοηθήσει ποικιλότροπα, ότι ο θάνατος μπορούσε να τους στερήσει μια τέτοια αγία ύπαρξη.

Η φωνή αυτή της τοπικής Εκκλησίας έφτασε στα αφτιά του απ. Πέτρου που περιόδευε εκεί. Και ο κορυφαίος των Αποστόλων, μετά από θερμή προσευχή, ανέστησε την νεκρή Ταβιθά και την παρέδωσε και πάλι ζωντανή στους πιστούς της πόλης. Έτσι, για μια ακόμη φορά το θαύμα ενίσχυσε την πίστη των ανθρώπων στον Θεό.

Ο Χριστός μας λέει με το στόμα του ευαγγελιστή Ιωάννη ότι «εκπορεύσονται οι τα αγαθά ποιήσαντες είς ανάστασην ζωής». Αυτό υποδηλώνει ότι όσοι ακούσουν και εφαρμόσουν τον λόγο του Θεού, μπορεί μεν να γευθούν θάνατο, αλλά τα αγαθά τους έργα και η κατά Θεόν πολιτεία τους έχουν τόση δύναμη θεϊκής χάρης, που δεν τους αφήνουν στον θάνατο, αλλά τους οδηγούν στην μετά του Χριστού ζωή και κοινωνία, δηλαδή στην αθανασία.

Έτσι, τα κατά Θεόν έργα της Ταβιθά έδωσαν παρρησία στην προσευχή του Αποστόλου και την επανέφερε στην ζωή. Αλλά και τα δικά μας, αν είναι τα ίδια σαν της Ταβιθά, μπορούν να μας δώσουν παρρησία μπροστά στον θρόνο του Θεού και να μας εξασφαλίσουν ζωή ατελεύτητη.

Συνεπώς το θαύμα, ως καρπός ζωντανής πίστεως, δεν γίνεται για επίδειξη προσωπικής δύναμης και για εντύπωση, αλλά για να φανερωθεί η δόξα του αληθινού Θεού μπροστά στα μάτια του κόσμου μέσα από την αρετή των πιστών. Για να μας δώσει το κέντρισμα να ψάλλουμε: «Τις Θεός μέγας ως ο Θεός ημών; Σύ εί ο Θεός, ο ποιών θαυμάσια μόνος».

Αγαπητοί αδελφοί, υπάρχουν θαύματα γύρω μας και μέσα μας που συχνά δεν τους δίνουμε την σημασία που πρέπει. Γιατί τα θεωρούμε αυτονόητα. Τα ότι αναπνέουμε όντας υγιείς, το ότι απολαμβάνουμε τα αγαθά της δημιουργίας, το ότι λατρεύουμε με άνεση και ελευθερία τον Θεό της πίστεώς μας, είναι μικρά δώρα; Είναι ασήμαντα θαύματα; Τίποτε δεν είναι αυτονόητο, όλα είναι δωρεά και θαύμα της πρόνοιας του Θεού. Αν τα χάσουμε, άραγε θα τα ξαναβρούμε;