ΤΟ ΘΑΥΜΑ, ΔΥΝΑΜΗ ΠΙΣΤΕΩΣ

Η χριστιανική πίστη περιέχει μέσα της δύναμη θεϊκή και φανερώνεται σε κάθε περίσταση της ζωής των χριστιανών, ανάλογα με το μέτρο της πίστεώς τους. Και γίνονται θαύματα που προκαλούν δέος και έκπληξη γιατί είναι σημεία της παρουσίας του Θεού. Όλα τα θαύματα του Κυρίου που αναφέρονται στο ιερό Ευαγγέλιο ήταν ζωντανή απόδειξη της θεότητας και της δύναμής Του. Με αποκορύφωμα το θαύμα της Αναστάσεώς Του, που σφράγισε το μεγαλείο της θείας και ανθρώπινης φύσης Του.

Το χάρισμα της θαυματουργίας ο Χριστός δεν το κράτησε μόνο για τον εαυτό Του. Το δώρισε στους μαθητές και αποστόλους Του για να βεβαιώνεται, να γίνεται πιο πιστευτό το κήρυγμα του Ευαγγελίου στον κόσμο. «Ο Κύριος συνεργούσε μαζί τους και επιβεβαίωνε το κήρυγμά τους με τα θαύματα που το συνόδευαν», αναφέρει ο ευαγγελιστής Μάρκος.

Οι άνθρωποι θέλουμε θαύματα για να πιστέψουμε. Και ο Κύριος κάνει συγκατάβαση σ' αυτή την αδυναμία μας, αν και το σημαντικότερο είναι η σωτηρία μας, η μετά του Θεού κοινωνία μας, η ένωσή μας με τον Θεό. Όταν ο Χριστός έδωσε στους μαθητές του την εξουσία να διώχνουν δαιμόνια, τους επισήμανε: «Μη χαίρεστε όμως γι αυτό, ότι υποτάσσονται σε σας τα πονηρά πνεύματα. Μάλλον να χαίρεστε που τα ονόματά σας έχουν γραφτεί στον ουρανό».

Ωστόσο, ο Κύριος έδωσε την δύναμη και την εξουσία στους Αποστόλους και τους διαδόχους τους να θαυματουργούν, ώστε να ριζώνει πιο βαθιά η πίστη στην καρδιά των ανθρώπων. Και μάλιστα τους είχε υποσχεθεί ότι θα κάνουν περισσότερα θαύματα και από Αυτόν τον ίδιο για χάρη της διάδοσης του Ευαγγελίου του Θεού.

Απόδειξη είναι και το θαύμα της αναστάσεως της Ταβιθά από τον απ. Πέτρο, όπως αναφέρει το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα. Η Ταβιθά, στα ελληνικά Δορκάς, ήταν πιστή χριστιανή της Ιόππης και πολύ αγαπητή ανάμεσα στα μέλη της τοπικής Εκκλησίας για τις πολλές αγαθοεργίες και ελεημοσύνες της. Όμως συνέβη να αρρωστήσει και να πεθάνει. Αυτό συγκλόνισε τους πιστούς της Ιόππης, γιατί έφυγε από ανάμεσά τους ένας άγγελος αγάπης, φιλανθρωπίας και καλοσύνης. Δεν χωρούσε στο μυαλό των χηρών που είχε βοηθήσει ποικιλότροπα, ότι ο θάνατος μπορούσε να τους στερήσει μια τέτοια αγία ύπαρξη.

Η φωνή αυτή της τοπικής Εκκλησίας έφτασε στα αφτιά του απ. Πέτρου που περιόδευε εκεί. Και ο κορυφαίος των Αποστόλων, μετά από θερμή προσευχή, ανέστησε την νεκρή Ταβιθά και την παρέδωσε και πάλι ζωντανή στους πιστούς της πόλης. Έτσι, για μια ακόμη φορά το θαύμα ενίσχυσε την πίστη των ανθρώπων στον Θεό.

Ο Χριστός μας λέει με το στόμα του ευαγγελιστή Ιωάννη ότι «εκπορεύσονται οι τα αγαθά ποιήσαντες είς ανάστασην ζωής». Αυτό υποδηλώνει ότι όσοι ακούσουν και εφαρμόσουν τον λόγο του Θεού, μπορεί μεν να γευθούν θάνατο, αλλά τα αγαθά τους έργα και η κατά Θεόν πολιτεία τους έχουν τόση δύναμη θεϊκής χάρης, που δεν τους αφήνουν στον θάνατο, αλλά τους οδηγούν στην μετά του Χριστού ζωή και κοινωνία, δηλαδή στην αθανασία.

Έτσι, τα κατά Θεόν έργα της Ταβιθά έδωσαν παρρησία στην προσευχή του Αποστόλου και την επανέφερε στην ζωή. Αλλά και τα δικά μας, αν είναι τα ίδια σαν της Ταβιθά, μπορούν να μας δώσουν παρρησία μπροστά στον θρόνο του Θεού και να μας εξασφαλίσουν ζωή ατελεύτητη.

Συνεπώς το θαύμα, ως καρπός ζωντανής πίστεως, δεν γίνεται για επίδειξη προσωπικής δύναμης και για εντύπωση, αλλά για να φανερωθεί η δόξα του αληθινού Θεού μπροστά στα μάτια του κόσμου μέσα από την αρετή των πιστών. Για να μας δώσει το κέντρισμα να ψάλλουμε: «Τις Θεός μέγας ως ο Θεός ημών; Σύ εί ο Θεός, ο ποιών θαυμάσια μόνος».

Αγαπητοί αδελφοί, υπάρχουν θαύματα γύρω μας και μέσα μας που συχνά δεν τους δίνουμε την σημασία που πρέπει. Γιατί τα θεωρούμε αυτονόητα. Τα ότι αναπνέουμε όντας υγιείς, το ότι απολαμβάνουμε τα αγαθά της δημιουργίας, το ότι λατρεύουμε με άνεση και ελευθερία τον Θεό της πίστεώς μας, είναι μικρά δώρα; Είναι ασήμαντα θαύματα; Τίποτε δεν είναι αυτονόητο, όλα είναι δωρεά και θαύμα της πρόνοιας του Θεού. Αν τα χάσουμε, άραγε θα τα ξαναβρούμε;