Μην κλαις για τον Χριστό. Αυτός είναι Άρχοντας, Αθάνατος, Υπέροχος, Αιώνιος, Ανεξίκακος, Αληθινός, Αγαπών.

Καθώς Τον βλέπεις να ανεβαίνει τον Γολγοθά, καθώς Τον βλέπεις να απλώνει τα Πανάχραντα χέρια Του πάνω στον Σταυρό, καθώς Τον βλέπεις να υψώνεται πάνω στο Ξύλο ως κακούργος…μην Τον κλάψεις.

Κλάψε για σένα και για μένα που αρνούμαστε να αλλάξουμε, που προδίδουμε την Αγάπη Του, που εμμένουμε στην αμαρτία μας και στον εγωισμό μας.
Μην κλαις για τον Χριστό, διότι ο Χριστός δεν θέλει να Τον λυπηθείς, αλλά θέλει να Τον δεις κατάματα και να μετανοήσεις. Ο Χριστός δεν θέλει την συμπάθειά μας για τα πάθη Του αλλά τα δάκρυα της προσωπικής μας μετάνοιας.

Όσο κι αν συγκινούμαστε από τον Σταυρό Του εάν δεν μετανοήσουμε, εάν δεν ταπεινωθούμε, εάν δεν μπούμε στην διαδικασία να ζήσουμε πλέον με υπακοή στην Εκκλησία Του τότε μάταια είναι η συγκίνησή μας, στείρο το δάκρυ μας, κούφια η κατάνυξή μας.

Ο Χριστός δεν θέλει την λύπησή μας. Ανεβαίνει στον Σταυρό όχι επειδή θέλει να τραβήξει τα βλέμματα, αλλά επειδή αγαπά ό,τι κι αν Του στοιχίσει.
Και πεθαίνει ο Θεός. Ο Θεός νεκρός πάνω σε Σταυρό.
Τί φοβερό;
Τόσο είναι η αγάπη Του που παραδίνεται στην κακία μας, στην αποστασία μας, στο μίσος μας. Παραδίνεται στον θάνατο και δίνει πλέον σωτηρία στους νεκρούς, δίνει ζωή στον Άδη, δίνει φως στο σκοτάδι, δίνει ελπίδα στο αδιέξοδο της αμαρτίας.

Μην κλαις για τον Χριστό.
Κλάψε για σένα και για μένα. Δάκρυσε και συντρίψου που προσεγγίζεις την πίστη σου στον Χριστό επιπόλαια, ρηχά και έκτακτα.

Μην κλαις για τον Χριστό που ανεβαίνει στον Σταυρό.
Αυτό που κάνει είναι το καμάρι μας. Αυτός, ο Εσταυρωμένος είναι το καύχημά μας, μα και το παράδειγμα ζωής μας.

Καθώς προσκυνάς τον Εσταυρωμένο δάκρυσε για σένα, δάκρυσε στα πόδια Του και άσε εκεί τα λάθη και τις αμαρτίες σου, ζήτησε έλεος και φωτισμό και βάλε αρχή μετανοίας και μυστηριακής ζωής. Πάρε δύναμη να πας σε κάποιον πνευματικό και εκεί να καταθέσεις το σκοτάδι σου ώστε να γεμίσεις πλέον φως Χριστού.

Καθώς προσκυνάς τον Εσταυρωμένο φίλα Τον όχι όπως ο Ιούδας αλλά όπως θα Τον φιλούσε ο Άγιος Ληστής, με μετάνοια και συντριβή, με ελπίδα και πίστη, με απλότητα καρδιάς και αγάπη.

Του Αρχιμ. π. Παύλος Παπαδόπουλος

 Ψήγματα χρυσοῦ ἀπό τόν Χρυσόστομο

• Ποτέ μήν ἀπελπίζεσαι, ὦ ἄνθρωπε. Μονάχα γιά κεῖνον ἀπελπίσου πού ἀπελπίζεται ἀπό τόν ἑαυτό του. 
• Ὅποιος στηρίζει τήν ἐλπίδα του στόν Κύριο ἀσφαλίζεται σέ φρούριο ἀπόρθητο, κατέχει ἀήττητο ὅπλο καί δύναμη ἀκαταμάχητη. 
• Ὅσο ὁ οὐρανός εἶναι καλύτερος ἀπό τή γῆ, τόσο ἡ εὐτυχία τῆς γῆς εἶναι μικρότερη ἀπό αὐτή τοῦ οὐρανοῦ. 
• Βοᾶτε ἀπό τό πρωί ὥς τό βράδυ τό «Κύριε ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον ἡμᾶς». Ἡ προσευχή καταπραΰνει τό θυμό, σβήνει τήν κακή ἐπιθυμία, λειώνει τό φθόνο, διώχνει τή λύπη, φωτίζει τή σκέψη. 
• Ντροπή νά νιώθεις ὅταν ἁμαρτάνεις, μήν ντρέπεσαι ὅταν μετανοεῖς. Στήν ἀπώλεια δέν μᾶς ὁδηγεῖ τόσο ἡ ἁμαρτία ὅσο ἡ ἀπελπισία. Νά ἐπανορθώνουμε τήν ἁμαρτία μέ τή μετάνοια καί νά στηριζόμαστε στό ἔλεος τοῦ Θεοῦ. 
• Κανείς δέν σώζεται, ἄν δέν βοηθήσει νά σωθοῦν καί οἱ ἄλλοι. Ὁ καθένας εἶναι ὑπεύθυνος γιά τή σωτηρία τῶν ἄλλων. 
• Ἡ συνεχής χαλαρότητα γιά τήν ἐκπλήρωση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ ὁδηγεῖ στήν ἀπιστία. 
• Ἀδιαφόρησε γιά τίς ἀνέσεις καί τότε θά ἀποκτήσεις ἄνεση. Ἀδιαφόρησε γιά τά ὑλικά ἀγαθά καί τότε θά τά ἀποκτήσεις, ὄχι ὡς δέσμιος καί δοῦλος αὐτῶν ἀλλά ὡς ἐλεύθερος. Μέ ὅσα περισσότερα ἀγαθά περιβάλλεσαι, τόσο δουλικότερος γίνεσαι.

Πάντως καλό θα ήταν αυτές τις μέρες που οι ναοί θα μείνουν κλειστοί, αντί να μαλώνουμε, να γκρινιάζουμε και να βριζόμαστε μεταξύ μας, να φανερώσουμε το πόσο Χριστό κουβαλάμε μέσα μας.

Το πόσο οι Θείες Λειτουργίες στις οποίες τόσα χρόνια συμμετείχαμε έχουν μεταμορφώσει, το νου, τις σκέψεις, την ψυχή και ολάκερη την ζωή μας.
Γιατί ξέρετε κάτι μεταξύ μας; Βαρέθηκα τις μεγάλες δηλώσεις περί Ορθοδοξίας, κουράστηκα από τους μάρτυρες του καναπέ, και τους ομολογητές του πληκτρολογίου. Που φωνάζουν μαλώνουν, βρίζονται, κατηγορούν για προδοσίες, συνωμοσιολογίες και άλλες προφητολογίες αλλά η ζωή τους είναι μέσα στην θλίψη και την μιζέρια, την μαυρίλα και την απαισιοδοξία, την κακία και την ίντριγκα, τα κουτσομπολιά, την κατάκριση και την ανυπακοή.

Καιρός λοιπόν να δείξουμε πόσο Χριστό κουβαλάμε μέσα μας.

Ας φανερώσουμε στο δημόσιο βίο της χώρας μας, τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος της Θείας Λειτουργίας. Να ζεις από και για την Θεία Ευχαριστία. Ότι τέλος πάντων βρε αδελφέ αυτή η εκκλησία, οι γεροντάδες και τα μοναστήρια που επισκέπτεσαι τόσα χρόνια, έχουν έστω και στο ελάχιστο μεταμορφώσει τη ζωή σου. Γιατί εάν είναι να συμπεριφερόμαστε και να ζούμε χειρότερα από αυτούς που δεν πάνε εκκλησία τότε τι μαρτυρία Χριστού δίνουμε; Αναρωτιέμαι.

Έλεγε μακαριστός Παύλος Ευδοκίμωφ, ότι στα αθεϊστικά κράτη που οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να έχουν μια ομαλή λειτουργική ζωή, οι πνευματικοί πατέρες προέτρεπαν τους πιστούς, να γίνουν οι ίδιοι ναός και η ζωή τους Λειτουργία. Δηλαδή να λειτουργούμε στο εσωτερικό θυσιαστήριο της καρδιάς μας.

Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Τι σημαίνει να γίνω θυσιαστήριο του Θεού;
Ότι φανερώνεις καθημερινά μέσα από τις σχέσεις, σκέψεις, απόψεις και τρόπους, ότι είσαι άνθρωπος του φωτός, της χαράς και της θετικότητας. Ότι τα πάντα στο βίο σου, μυρίζουν Χριστό.

Ότι έχεις την χαρά του Αγίου πνεύματος, που ανθίζει μέσα σου ακόμη και στις βαρυχειμωνιές της ζωής. Δίχως να έχεις λύσει τα προβλήματα σου, εσύ χαμογελάς γιατί είσαι Αναστημένος.

Ότι πιστεύεις ότι ο Θεός δεν έχει πει την τελευταία λέξη. Ξέρεις ότι μιλάει πάντα τελευταίος, εκπλήσσοντας τους πάντες.
Ότι τα σχέδια του Θεού είναι πέρα και πάνω από τους δικούς μας υπολογισμούς.
Ότι στις δοκιμασίες φανερώνεται η πίστη και εμπιστοσύνη στην πρόνοια Του.
Ότι γνωρίζεις να σιωπάς, να υπομένεις, και να κάνεις υπακοή στην εκκλησία και όχι στο δικό σου θέλημα.
Ότι γίνεσαι φορέας φωτός, ελπίδας, πίστεως στο καλύτερο, το ομορφότερο και αναστάσιμο.
Ότι εκεί που οι άλλοι λένε «πάει χαθήκαμε», εσύ φωνάζεις, «έχει ο Θεός, θα τα καταφέρουμε, όλοι μαζί μπορούμε..».

Οι ναοί έκλεισαν για λίγες μέρες αλλά ο Χριστός δεν έφυγε ούτε στιγμή από την ζωή μας. Είναι εδώ για μένα, για σένα, για όλους. Αρκεί να διώξουμε τη θολούρα του φόβου και της απελπισίας από το νου και την ψυχή μας και να του φωνάξουμε, «Κράτα μας Χριστέ μου γιατί μας χάνεις…..» .

                                                                                         π. Λίβυος                            

Eορτάζεται στις 8 Ιανουαρίου.

Η Αγία Κυράννα η Νεομάρτυς

Η Αγία νεομάρτυς Κυράννα γεννήθηκε στο χωριό Αβυσσώκα ή Βυρσόκα, στη σημερινή Όσσα της Θεσσαλονίκης, από γονείς ευσεβείς και φιλόθεους. Στο Μαρτύριό της αναφέρεται ότι ήταν εξαιρετικά όμορφη. Αυτή η εξωτερική ομορφιά της Κυράννας, που δεν ήταν τίποτε άλλο από το αντικατόπτρισμα της εσωτερικής της ωραιότητας, αποτέλεσε και την αφορμή να οδηγηθεί στο μαρτύριο, καθώς κάποιος γενίτσαρος, εισπράκτορας των φόρων στο χωριό της Κυράννας, που την ερωτεύθηκε, προσπάθησε επανειλημμένα με κολακείες και δώρα να την ελκύσει και να την πείσει να αλλαξοπιστήσει, για να τη νυμφευθεί. Επειδή όμως η Κυράννα δεν αποδεχόταν τις κολακείες, ούτε πολύ περισσότερο τα δώρα του Τούρκου, αυτός νομίζοντας πως θα την κάμψει με τον φόβο άρχισε να την απειλεί ότι θα την βασανίσει σκληρά και τέλος θα την θανατώσει, αν δεν υποχωρήσει και δεν αρνηθεί την πίστη της. Αλλά ούτε αυτά τα μέσα έφεραν το ποθητό αποτέλεσμα για το γενίτσαρο. Τότε την οδήγησε βίαια στον κριτή της Θεσσαλονίκης και ψευδομαρτύρησε εναντίον της, ότι του είχε δηλώσει ότι θα αλλαξοπιστήσει για να τη νυμφευθεί, αλλά τελικά δεν τήρησε την υπόσχεσή της. Η Αγία Κυράννα με πνευματική ανδρεία ομολόγησε την πίστη της στον Χριστό. Έτσι οι Τούρκοι την οδήγησαν στη φυλακή.

Ο γενίτσαρος, που την οδήγησε στον κριτή, ζήτησε και έλαβε την άδεια του Αλή Εφέντη, μπέη του κάστρου της Θεσσαλονίκης, να επισκέπτεται την Αγία στη φυλακή, όπου με κολακείες αλλά και βασανιστήρια προσπαθούσε να την μεταπείσει. Όταν έφευγε αυτός, συνέχιζε τα βασανιστήρια ο δεσμοφύλακας, τον οποίο έλεγχαν για την σκληρότητά του τόσο οι υπόλοιποι φυλακισμένοι, όσο και κάποιος άλλος φύλακας Χριστιανός.

Κάποια φορά ο γενίτσαρος επισκέφθηκε και πάλι την Αγία στη φυλακή και την βασάνισε μέχρι θανάτου. Ο Χριστιανός φύλακας επέπληξε τότε δριμύτατα το δεσμοφύλακα και τον απείλησε ότι θα τον καταγγείλει στο πασά, επειδή επέτρεπε να εισέρχονται στη φυλακή παράνομα άνθρωποι ξένοι και να βασανίζουν τους φυλακισμένους. Έτσι, όταν μετά από λίγο ο γενίτσαρος ξαναήλθε στη φυλακή, φοβούμενος ο δεσμοφύλακας δεν του επέτρεψε την είσοδο. Αυτός τότε τον κατήγγειλε στον Αλή Εφέντη, ο οποίος τον κάλεσε και τον επέπληξε, γιατί παράκουσε τις διαταγές του. Ύστερα από αυτό το γεγονός, ο δεσμοφύλακας επέστρεψε οργισμένος στη φυλακή και ξέσπασε πάνω στην Κυράννα, την οποία κρέμασε και άρχισε να χτυπά αλύπητα. Μπροστά σε αυτό το θέμα όλοι οι φυλακισμένοι, ακόμη και οι Μωαμεθανοί, άρχισαν να διαμαρτύρονται και να καταφέρονται εναντίον του δεσμοφύλακος, ο οποίος άφησε την Αγία κρεμασμένη κι έφυγε. Ήταν 28 Φεβρουαρίου του 1751 μ.Χ.

Κατά τις πρώτες πρωϊνές ώρες ένα θείο φως κάλυψε ξαφνικά το σώμα της Αίας Κυράννας, η οποία άφηνε την τελευταία της πνοή, και ύστερα εξαπλώθηκε σε όλη την φυλακή. Μπροστά σε αυτό το θαύμα οι Χριστιανοί ευχαριστούσαν τον Κύριο, ενώ οι Μωαμεθανοί ενόμιζαν ότι ήταν φωτιά και τρομοκρατήθηκαν.

Ο Χριστιανός φύλακας, ο οποίος πήγε να κατεβάσει την κρεμασμένη Αγία, τη βρήκε νεκρή. Στο μεταξύ το φως είχε υποχωρήσει, αλλά παρέμενε σε όλο το χώρο μια άρρητη ευωδία. Ο φύλακας τότε, περιποιήθηκε το ιερό λείψανο της Μάρτυρος, το οποίο την επόμενη μέρα παρέλαβαν οι Χριστιανοί και το ενταφίασαν έξω από τη Θεσσαλονίκη. Στο Συναξάρι της Νεομάρτυρος αναφέρεται ότι το σκήνωμα της Αγίας ενταφιάσθηκε «ἔξω τῆς πόλεως, ἐκεῖ ὅπου ἐνταφιάζονται καὶ τῶν λοιπῶν Χριστιανῶν τὰ λείψανα», δηλαδή στο Κοιμητήριο της Αγίας Παρασκευής.

Ασματική ακολουθία της συνέγραψε ο Χριστόφορος Προδρομίτης.

Ως ημέρα της μνήμης της Νεομάρτυρος αναφέρεται σε Λαυρεωτικό Κώδικα η 1η Ιανουαρίου. Στην Όσσα όμως, η Αγία Κυράννα εορτάζεται στις 8 Ιανουαρίου. Αιτία αυτής της εορτολογικής μετατοπίσεως ίσως είναι το ότι ο εορτασμός της κατά τις 28 Φεβρουαρίου συχνά συνέπιπτε με την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, περίοδο χαρμολύπης, ενώ στις 8 Ιανουαρίου επιπλέον οι κάτοικοι της Όσσας ήταν όλοι συγκεντρωμένοι στο χωριό τους εξαιτίας των εορτών των Χριστουγέννων. Η μνήμη της Αγίας τιμάται πανηγυρικά και από τους Οσσαίους της Θεσσαλονίκης και στο ναό της Αχειροποιήτου κατά τη Κυριακή μετά τις 8 Ιανουαρίου.

Στο χωριό Όσσα, βρίσκεται ο Ιερός Ναός της Μεγαλομάρτυρος Αγίας Κυράννας, που είναι και πολιούχος της κοινότητας, αφιερωμένος στη μνήμη της νεομάρτυρος Κυράννας. Ο ναός κτίστηκε το 1840 μ.Χ., όπως αναφέρει ο Αστέριος Θηλυκός ή το 1868 μ.Χ. σύμφωνα με επιγραφή κτίσεως. Σε αυτόν φυλάσσεται η θαυματουργή εικόνα της Αγίας Κυράννας, φιλοτεχνημένη γύρω στο 1870, από τον Χριστόδουλο Ιωάννου Ζωγράφο από την Σιάτιστα.

Ἀπολυτίκιον

Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.

Χαίρε Όσσης ο γόνος και θείον βλάστημα, Παρθενομάρτυς Κυράννα Νύμφη Χριστού του Θεού, η αθλήσασα στερρώς υστέροις έτεσι, και καθελούσα τον εχθρόν, καρτερία σταθε­ρά. Και νυν απαύστως δυσώπει, υπέρ των πίστει τιμώντων, την μακαρίαν σου άθλησιν.